Między depresją a nudą : dziwne melancholie Klemensa Janicjusza

The purpose of the article is to describe melancholic moods in the elegies of Clemens Ianicius (1516-1543), a prematurely deceased Polish Neo-Latin poet. First, the author recapitulates briefly the poet’s biography (his peasant pedigree, education, studies at the Collegium Lubranscianum in Poznań, interrupted because of his father’s poverty, his fortunes and misfortunes resulting from the ecclesiastical and nobility patronage, his stay and studies in Padua, graduation with doctoral degree, coronation with a laurel wreath, and finally his illness and death). The analysed poems include elegies from two main collections of Ianicius’ verses: the Variae elegiae and the Tristia. The author traces the development of the poet’s melancholic temperament, starting with the elegies concerning his favourite patron’s (the Primate Andrzej Krzycki) fever and the mourning after his death, and finishing with the elegies from the Tristia, treating the poet’s disease and sadness.

Głównym celem artykułu jest opisanie nastrojów melancholijnych pojawiających się w elegiach Klemensa Janicjusza (Clemens Ianicius, 1516-1543), poety polsko-łacińskiego, zmarłego przedwcześnie w wieku 37 lat. Na początku autorka przedstawia krótką biografię poety (jego chłopskie pochodzenie, edukację szkolną, studia w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, przerwane z powodu ubóstwa ojca, dole i niedole związane z zależnością od mecenasów duchownych i świeckich, pobyt w Padwie i studia tamże, ukoronowane wawrzynem doktorskim i wieńcem laurowym przeznaczonym dla wybitnych poetów, wreszcie - chorobę i śmierć). Następnie dokonana zostaje analiza kilku utworów. Elegie omawiane w artykule pochodzą z dwóch zbiorów poetyckich Janicjusza: Variae elegiae (Elegie różne) oraz Tristia. Autorka stara się opisać rozwój melancholijnego temperamentu przejawiającego się w twórczości Janicjusza, zaczynając od elegii poświęconych febrze i śmierci umiłowanego patrona poety, arcybiskupa gnieźnieńskiego Andrzeja Krzyckiego, a kończąc na wierszach pochodzących z kolekcji Tristia, które traktują o chorobie i smutku poety.