Jakość życia pacjentki w czasie pandemii COVID-19 z rozpoznaną cukrzycą typu 2

Introduction: Diabetes is a chronic illness that results from metabolic disorders. Irreversible progress of pathological mechanisms, the necessity to change one’s lifestyle and to comply with medical recommendations may have a negative impact on the quality of life. Aim: The aim of the study was to assess the quality of life of a patient with type 2 diabetes during the COVID-19 pandemic.Material and methods: The method of a case study was used in the work. The subject of the study was a 72-years-old patient diagnosed with type 2 diabetes since the age of 16. The following research tools were used in the study: original interview questionnaire, Tinetti Scale, Abbreviated Mental Test Score (AMTS), DQL Brief Clinical Inventory, Geriatric Depression Scale, Instrumental Activites Of Daily Living (IADL), Mini Nutritional Assessment (MNA), Numerical Pain Raiting Scale. Results: Currently, the patient has a large fluctuations in blood glucose levels throughout the day and a diabetic foot on the left lower limb. In the assessment of the quality of life according to the DQL Brief Clinical Inventory, the patient obtained 58 points. In terms of factors on which the patient had a great influence – incl. time devoted to measuring blood glucose levels, self-control in diabetes, exercise, sleep – shows high satisfaction. Responses to few other questions indicate the need to improve control of diabetic disease due to the physical perception of the disease, and subjective satisfaction with current treatment. The assessment of other areas of quality of life was as follows: in the AMTS scale she received 5/10 points. GDS – short version – the patient’s score was 5/15 points. On the IADL the examined person obtained 4/8 points. In terms of MNA the patientrecived 22.5/30 points. Conclusions: Despite hospitalization due to exacerbation of type 2 diabetes, the patient considers her quality of life to be subjectively good. The results of the research indicate moderate cognitive impairment and memory impairment, the risk of the malnutrition of the patient.

Wstęp: Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, która wynika z zaburzeń metabolicznych. Nieodwracalny postęp mechanizmów patologicznych, konieczność zmiany stylu życia, jak również dostosowanie się do zaleceń lekarskich może negatywnie wpłynąć na poziom jakości życia. Cel pracy: Celem pracy była ocena jakości życia pacjentki w czasie pandemii COVID-19 z rozpoznaną cukrzycą typu 2. Materiał i metody: W pracy wykorzystano metodę indywidualnego przypadku. Analiza dotyczyła 72-letniej pacjentki, z rozpoznaną od 16 roku życia cukrzycą typu 2. W badaniu zastosowano następujące narzędzia badawcze: Kwestionariusz wywiadu własnego autorstwa, Skrócony Test Sprawności Umysłowej wg Hodgkinsona, DQL Brief Clinical Inventory, Geriatryczna Skala Oceny Depresji, Skala Oceny Złożonych Czynności Życia Codziennego – skala Lawtona, Mini Nutritional Assessment, Skala Numeryczna Bólu. Wyniki: Aktualnie u pacjentki występują duże wahania poziomu glikemii w ciągu doby oraz stopa cukrzycowa na lewej kończynie dolnej. W ocenie jakości życia według DQL Brief Clinical Inventory pacjenta uzyskała 58 punktów. W zakresie czynników, na które pacjentka miała duży wpływ – m.in. czas poświęcony na pomiar poziomu glikemii, samokontrolę w cukrzycy, ćwiczeń fizycznych, snu – wykazuje wysokie zadowolenie. Jednak odpowiedzi na niektóre pytania wskazują na potrzebę poprawy kontroli choroby cukrzycowej, ze względu na fizyczne odczuwanie choroby i subiektywne zadowolenie z obecnego leczenia. Ocena pozostałych obszarów jakości życia przedstawiała się następująco: Skrócony Test Sprawności Umysłowej wg Hodgkinsona – 5/10 punktów, Geriatryczna Skala Oceny Depresji – 5/15 punktów, Skala Lawtona – 4/8 punktów, Mini Nutritional Assessment - 22,5/30 punktów. Wnioski: Pacjentka pomimo pobytu w szpitalu ze względu na zaostrzenie cukrzycy typu 2, swoją jakość życia uznaje za subiektywnie dobrą. Analiza różnych obszarów jakości życia dodatkowo wykazała deficyty w zakresie umiarkowanego upośledzenia w obszarze poznawczym i pamięci, zagrożenie niedożywienia pacjentki.