Culture-Specific Humour in the Polish Translation of the Animated Sitcom Family Guy

Niniejsza praca dyplomowa porusza temat humoru specyficznego dla danej kultury w amerykańskim serialu animowanym „Family Guy” (1999), stworzonym przez Setha MacFarlane’a, oraz jego polskiego przekładu dostępnego w dwóch serwisach streamingowych Netflix i Canal Plus. Materiał źródłowy został przetłumaczony za pomocą dwóch rodzajów przekładu audiowizualnych, tj. wersji lektorskiej i napisów. W pierwszym rozdziale omówiono genezę przekładu audiowizualnego i jego rozwój, przedstawiono i omówiono rodzaje przekładu audiowizualnego, takie jak tekst czytany przez lektora, napisy i dubbing, a także zaprezentowano techniki powszechnie stosowane w procesie tłumaczenia. W rozdziale drugim wprowadzono humor w tłumaczeniu i omówiono humor wyrażany werbalnie, cechy zmienne przekładalności oraz rodzaje żartów. Ponadto w rozdziale drugim omówiono humor specyficzny dla danej kultury oraz wprowadzono pojęcie pozajęzykowych odniesień kulturowych. Trzeci rozdział koncentruje się na analizie animowanego serialu Family Guy i jego polskiego tłumaczenia. Po analizie można stwierdzić, że niektóre odniesienia kulturowe zostały spłycone, ponieważ granica między kulturami staje się bardziej płynna.

This thesis discusses the topic of culture-specific humour in the American animated sitcom Family Guy (1999) created by Seth MacFarlane and its Polish translation available on two streaming services Netflix and Canal Plus. The source material was translated by employing two types of audiovisual translation, i.e., voiceover and subtitling. The first chapter focuses on origins of audiovisual translation and its development, provides, and discusses types of audiovisual translations, i.e. voiceover, subtitling and dubbing, as well as the techniques commonly used during the process of translation. The second chapter introduces humour in translation and discusses verbally expressed humour, translatability variables and types of jokes. Moreover, the second chapter focuses on culture-specific humour and introduces the concept of extralinguistic culture-bound references. The third chapter focuses on the analysis of the animated sitcom Family Guy and its Polish translation. After analysis it can be concluded that some of the cultural references were ‘watered down’ since the boundary between cultures is becoming more fluid.