Zmienne losy tureckich zapożyczeń w języku chorwackim na przykładzie leksemów "bunar", "fitilj" i "kaiš"

Celem niniejszego artykułu jest zbadanie statusu i frekwencji turcyzmów bunar, fitilj i kaiš (oraz ich rodzimych odpowiedników) we współczesnym języku chorwackim. Praca zawiera próbę zestawienia poglądów chorwackich lingwistów dotyczących tych wyrazów z uzusem językowym reprezentowanym przez korpusy językowe oraz wypowiedzi użytkowników języka uzyskane na podstawie badań ankietowych. Analiza wykazała, że purystyczna polityka językowa prowadzona w Chorwacji, szczególnie w latach 90. XX wieku, spowodowała zmianę statusu wyrazów fitilj i kaiš w chorwackim standardzie: pierwotnie neutralne leksemy stały się formami „gorszymi”. Z drugiej strony, dane korpusowe oraz wyniki ankiety pokazują, że turcyzmy te są w dalszym ciągu popularne w różnych typach tekstów.

The present article aims to investigate changes of status and frequency of Turkish loanwords bunar, fitilj and kaiš (and their native synonyms) in Croatian. This study attempts to compare views of Croatian linguists on these lexemes with their practical usage recorded in online corpora and based on a questionnaire survey. The analysis demonstrates that a purist language policy applied in Croatia, especially in the 1990s, resulted in a change of status of fitilj and kaiš in standard Croatian: these originally stylistically neutral lexemes came to be regarded as “worse” words. On the other hand, the corpus study and survey results under discussion indicate that these loanwords are still popular in different types of texts.