Schemat Ja w depresji a przetwarzanie przymiotników emocjonalnych w zadaniu samoodniesieniowym

Among the many symptoms of depressive disorders, the negative cognitive triad, that is, negative thoughts about self, the world and the future, plays an important role. The first ones, conceptualized as a negative self-schema, constituted the theoretical basis for research on the processing of emotional stimuli and self-reference in depression, especially with the use of the self-reference encoding task. The aim of the study was to investigate the differences in the processing of emotional adjectives between people with depressive disorders and those without it, using this task. The differences in the number of positive and negative endorsements, reaction times and the number of recalled adjectives assessed as related to the self of both valencies were examined, as well as the relationship between the severity of depressive disorders expressed by the score of the Beck Depression Inventory and the number of positive and negative endorsements. The results showed statistically significant differences in the number of positive and negative endorsements, the number of recalled positive and negative adjectives related to the self as well as the reaction times to the negative adjectives related to the self. There were no statistically significant differences in reaction times to positive adjectives related to the self. A strong positive relationship was observed between the severity of depression symptoms and the number of negative endorsements, and a strong negative relationship with the number of positive endorsements. These results provide evidence for the negativity of the self-schema of people with depression and the usefulness of this theoretical construct in research and theories explaining the mechanisms of depressive disorders.

Spośród wielu objawów zaburzeń depresyjnych ważną rolę odgrywa tzw. negatywna triada poznawcza, czyli negatywne myśli o sobie, świecie i przyszłości. Te pierwsze, skonceptualizowane jako negatywny schemat Ja, stanowiły podłoże teoretyczne badań nad przetwarzaniem bodźców emocjonalnych i samoodniesieniem w depresji, szczególnie z wykorzystaniem zadania kodowania samoodniesienia. Celem pracy było zbadanie różnic w przetwarzaniu przymiotników emocjonalnych między osobami z zaburzeniami depresyjnymi a tymi bez zaburzeń przy użyciu właśnie tego zadania. Zbadano różnice w liczbie przymiotników pozytywnych i negatywnych odniesionych do Ja, czasach reakcji oraz liczbie odpamiętanych przymiotników odniesionych do Ja obu walencji, a także związek między nasileniem objawów zaburzeń depresyjnych wyrażonym za pomocą wyniku Inwentarza Depresji Becka a liczbą odniesionych do Ja pozytywnych i negatywnych przymiotników. Wyniki wykazały istotne statystycznie różnice w liczbie odniesionych do Ja przymiotników pozytywnych i negatywnych, liczbie odpamiętanych przymiotników pozytywnych i negatywnych oraz czasach reakcji na odniesione przymiotniki negatywne. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w czasach reakcji na przymiotniki pozytywne. Zaobserwowano silny związek dodatni między nasileniem objawów depresji a liczbą odniesionych do Ja przymiotników negatywnych oraz silny związek ujemny z liczbą odniesionych do Ja przymiotników pozytywnych. Wyniki te dostarczają dowodów na negatywność schematu Ja osób z depresją oraz przydatność tego konstruktu teoretycznego w badaniach jak i teoriach wyjaśniających mechanizmy zaburzeń depresyjnych.