Kształtowanie zachowań ludzkich w przestrzeni publicznej przez design. Pareidolia a skłonność do interakcji z obiektem

Niniejsza praca podejmuje temat kształtowania zachowań użytkowników przestrzeni publicznej poprzez odpowiednie projektowanie ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska pareidolii – tendencji do wykrywania twarzy w środowisku lub w obiektach. Celem niniejszej analizy jest zrozumienie roli i wpływu tego zjawiska w kontekście wzornictwa przemysłowego. Pareidolia jest zjawiskiem, które może być przypadkowe i niezamierzone, ale można je wykorzystać do wywołania określonej reakcji użytkownika. Stąd też pytanie czy ludzie wykazują większą tolerancję, przywiązanie, skłonność do interakcji z przedmiotami, w których można zaobserwować kształty przypominające twarz (oraz czy są one łatwiej lokalizowane w przestrzeni publicznej). W kolejnej części pracy znajdują się przykładowe projekty elementów użytku publicznego, które mogą przyczynić się do zmiany zachowań u ludzi. Dodatkowo na koniec zaprezentowano własną propozycję obiektów w przestrzeni miejskiej.

The following paper analyzes the topic of shaping the behavior in users of public spaces through adequate design, with a special focus on the pareidolia phenomenon – the tendency of humans to detect faces in their surrounding environment and inanimate objects. The aim of that analysis is to understand the role and influence of that phenomenon in the context of industrial design. Pareidolia may be accidental and unintended, but it can be used to invoke a specific reaction from the user. This bodes the question of whether people exhibit higher tolerance, attachment, or tendency to interact with objects in which it is possible to observe shapes resembling a face, as well as whether they are more easily detected in public spaces.The next part of the paper contains example projects of public use objects which could contribute to the change of human behavior. Additionally, the end part of the paper suggests an original suggestion of such public space objects.