Zabraneni dumi, neverni dumi i dumi ot pametta : postistinata na postpametta : žurnalističeski razs"ždeniâ za turciâ na J"lm"z Jozdil i Edže Temelkuran

W artykule przedstawiono dziennikarskie refleksje nad publicystycznymi narracjami w Turcji w kontekście postprawdy i post-pamięci, na przykładzie prac Yılmaza Özdila i Ece Temelkuran. Skupiono się na post-pamięci tworzonej wokół informacji medialnych i historii rodzinnych. Dziennikarze komentując wydarzenia posługują się narracją świadka, choć oczywiste jest, że nie uczestniczyli w opisywanych wydarzeniach, bo wtedy jeszcze nie żyli. Post-pamięć zmieszana z post-prawdą tworzy fałszywy obraz, który kształtuje opinię publiczną. Pytanie brzmi, na ile etyczne jest wykorzystywanie post-pamięciowych narracji do celów politycznych w publikacjach medialnych.

In this paper, we present journalistic reflections on the publicistic narratives in Tur-key in the context of post-truth and post-memory, based on the example of the works of Yılmaz Özdil and Ece Temelkuran. We focus on post-memory created around media messages and family stories. Journalists when commenting on events use the narrative of a witness, although it is obvious that they did not participate in the events described because they were not alive at that time. Post-memory mixed with post-truth creates a fake image which shapes public opinion. The question is how ethical it is to use post-memory narratives for political purposes in media publications.