Graphematische Analyse der ältesten Eintragungen im Schöffenbuch der galizischen deutschen Sprachinsel Markowa

Artykuł opisuje wczesnonowowysokoniemiecki dialekt pisany niemieckiej wyspy językowej Markowa (pow. Łańcut, woj. podkarpackie), którego świadectwem jest założona w 1590 roku księga ławnicza. Dialekt został porównany z klasycznym średniowysokoniemieckim. Pisarz gminny posługiwał się śląskim dialektem pisanym, który z jednej strony wykazywał cechy dojrzałego środkowoniemieckiego (nowe znaki dyftongów i monoftongów), z drugiej zaś cechy archaiczne w porównaniu z rdzennymi obszarami niemieckojęzycznymi tamtych czasów (np. tzw. obniżenia artykulacji: niekiedy zamiast w sylabach nieakcentowanych, zamiast i zamiast :), względnie formy archaiczne i dialektalne na płaszczyźnie gramatyki i słownictwa (np. gewesen, Welt, vierzehn, Häuschen, Mädchen).