Witkacego spektakl narkotyczny. O Narkotykach Stanisława Ignacego Witkiewicza

Tematem niniejszej pracy jest próba odczytania ,,Narkotyków” jako miejsca tworzenia przez Witkacego swoistego narkotycznego spektaklu. Praca została podzielona na dwa rozdziały. Pierwszy rozdział traktuje o ogólnej sytuacji narkotyków w sztuce w XIX i XX wieku, a dalej o samym związkach Witkiewicza z narkotykami przez całe jego życie. Rozdział ten kończy się rozważaniami nad wpływem oczerniających plotek o domniemanej narkomanii na całą percepcję jego twórczości. Odnoszenie się przez niego do pomówień okazuje się być jednym z elementów tworzących spektakl. O kolejnych składnikach tej narkotycznej gry traktuje rozdział drugi, w którym to także zostaje poruszony temat deformacji sztuki jako jedynej szansy na ocalenie jej i osiągnięcie dzięki niej emocjonalnego spazmu. Taką deformacją jest zarówno samo stosowanie używek, jak i tworzenie spektaklu artystyczno-egzystencjalnego.

The subject of this work is an attempt to interpret "Narcotics" as another place for Witkacy to create a specific narcotic spectacle. This piece of writing has been divided into two main chapters. The first chapter describes the general situation of drugs in art in the nineteenth and twentieth centuries, and further on Witkiewicz's relationship with narcotics throughout his life. This chapter ends with a consideration of the impact of the slanderous rumours about his alleged drug addiction on the perception of his work. His reference to gossips turns out to be one of the elements that make up the narcotic spectacle. Descriptions of the other elements of this game are included in chapter two, which also deals with the subject of the deformation of art. This type of deformation is seen as the only chance to save art and achieve an emotional spasm from it. Such deformation is both the use of drugs and the creation of an artistic and existential spectacle.