Pancerne preludium : udział francuskiej broni pancernej w offensive pour la Pologne (9-14 września 1939r.) : wstęp do zagadnienia

Akcja, którą wiosną-latem 1939 r. francuski Sztab Generalny zaplanował w razie podjęcia przez III Rzeszę ataku na Polskę, miała mieć w założeniu relatywnie ograniczony zasięg. Do jej realizacji przeznaczono spore siły - w tym także pancerne. Po przystąpieniu Francji do wojny 3 września wydane zostały rozkazy podjęcia działań. Francuskie czołgi pierwsze akcje przeciw Niemcom podjęły 8 września, właściwą offensive pour la Pologne rozpoczynając rankiem dnia następnego. Dobrze przygotowana obrona przeciwnika oraz decyzja, by własne siły pancerne wykorzystywać w wielkim rozproszeniu, wyłącznie dla celów taktycznych, uniemożliwiły efektywne ich wyzyskanie. Szybkim postępom działań nie sprzyjało też narastające we francuskich dowództwach przekonanie, że III Rzesza sposobi się do kontrataku na wysunięte przed linie własnych fortyfikacji francuskie jednostki. Ostatecznie offensive pour la Pologne zahamowana została serią rozkazów z 13 i 14 września 1939 r. Wzięło w niej udział łącznie około 250 francuskich czołgów. Zebrane w czasie walk doświadczenia poddano drobiazgowym analizom, w znacznej mierze identyfikując najistotniejsze z napotkanych problemów. Usunięcie konstatowanych mankamentów okazało się jednak niełatwe. Z dużą ich częścią Francuzi nie zdołali się uporać do czasu uderzenia Rzeszy 10 maja 1940 r

The military action undertaken by French armoured forces against the Third Reich in early September 1939 has not been the subject of major research so far. The author investigated the resources of the Service historique de l’Armée de terre in order to portray the actions taken by the French armoured units at the time. He showed that these units did not play a significant role in the fighting. Although the weaknesses of the equipment and errors in its use were identified relatively accurately by the French commanders, the conclusions were not implemented.

Die Kampagne, die der französische Generalstab im Frühjahr/Sommer 1939 für den Fall eines Angriffs des Dritten Reichs auf Polen plante, sollte über eine relativ begrenzte Reichweite verfügen. Für seine Umsetzung wurden umfangreiche Streitkräfte, darunter auch gepanzerte, bereitgestellt. Nachdem Frankreich am 3. September in den Krieg eingetreten war, wurde der Befehl zur Maßnahmenergreifung erteilt. Am 8. September traten die französischen Panzer zum ersten Mal gegen die Deutschen an, um am Morgen des folgenden Tages die eigentliche offensive pour la Pologne zu beginnen. Die gut vorbereitete gegnerische Verteidigung und die Entscheidung, die eigenen Panzertruppen ausschließlich zu taktischen Zwecken in großer Streuung einzusetzen, machten es unmöglich, sie wirksam zu nutzen. Der rasche Fortgang der Maßnahmen wurde auch dadurch behindert, dass in der französischen Führung zunehmend die Überzeugung vorherrschte, das Dritte Reich bereite einen Gegenangriff auf die vor den eigenen Befestigungslinien vorrückenden französischen Einheiten vor. Schließlich wurde die offensive pour la Pologne durch eine Reihe von Befehlen vom 13. und 14. September 1939 gestoppt. Insgesamt nahmen an ihr rund 250 französische Panzer teil. Die während der Kämpfe gesammelten Erfahrungen wurden einer sorgfältigen Analyse unterzogen, bei der die wichtigsten der aufgetretenen Probleme weitgehend ermittelt wurden. Die Beseitigung der festgestellten Mängel erwies sich jedoch nicht als einfach. Ein großer Teil von ihnen war bis zum Angriff des Reiches am 10. Mai 1940 von den Franzosen nicht behoben worden