Abusive constitutional borrowing as a 'dark side' of liberal democracy (a review)

In the book Abusive Constitutional Borrowing. Legal Globalization and the Subversion of Liberal Democracy its authors Rosalind Dixon and David Landau emphasize that legal globalization has its ‘dark side’ since the norms of liberal and democratic constitutionalism can easily be used for anti-democratic purposes. There appears disorientation in both the national and international political arena through the application of norms, which are peculiar to democracies, albeit they constitute potent tools for consolidating power and suppressing opposition. The present era is the time where democratic backsliding and covert autocratization have become the prevalent issues. Some regimes dress their activities under the guise of a liberal and democratic discourse. In lieu of committing military coups, modern policymakers tend to implement more legal forms of anti-democratic change to undermine democracy by using constitutional rights or the courts (judicial review). The characteristic feature of abusive constitutional borrowing is to maximize the achievement of antidemocratic goal. It is a deliberate attack on the democratic minimum core, which consequently leads to a gradual erosion of democracy. Modern democracies have a tendency to move back to autocratization by combining different forms of constitutional abuses, which can be classified as constitutional changes and sub-constitutional ones with a formal or informal character. Moreover, one can also discern various forms of borrowings i.e., superficial, selective, acontextual, and anti-purposive.

W książce Abusive Constitutional Borrowing. Legal Globalization and the Subversion of Liberal Democracy autorzy Rosalind Dixon i David Landau podkreślają, że globalizacja prawna ma „ciemną stronę”, ponieważ normy liberalno-demokratycznego konstytucjonalizmu można z łatwością wykorzystać do antydemokratycznych celów. Następuje dezorientacja zarówno krajowej, jak międzynarodowej areny politycznej poprzez zastosowanie norm wprawdzie właściwych demokracji, jednakże stanowiących potężne narzędzia służące konsolidacji władzy i tłumieniu opozycji. Obecna epoka to czas, w którym demokratyczne odstępstwa i ukryty autorytaryzm stały się wiodącymi problemami. Niektóry reżimy ubierają swoje działania pod pozorem liberalno-demokratycznego dyskursu. Zamiast dokonywać wojskowych zamachów stanu współcześni decydenci mają tendencję do przeprowadzania bardziej legalnych form antydemokratycznych zmian w celu podważenia demokracji wykorzystując do tego prawa konstytucyjne czy sądy (kontrolę sądową). Cechą charakterystyczną abuzywnych zapożyczeń konstytucyjnych jest zmaksymalizowanie osiągniecia antydemokratycznego celu. Jest to celowy atak na demokratyczny rdzeń minimum, który w konsekwencji powoduje stopniową erozję demokracji. Współczesne demokracje mają tendencję do cofania się w kierunku autorytaryzmu poprzez łączenie różnych form nadużyć konstytucyjnych, które dzielą się na zmiany konstytucyjne i podkonstytucyjne o formalnym lub nieformalnym charakterze. Ponadto wyróżnia się różne rodzaje zapożyczeń, tj. pozorne, selektywne, akontekstowe oraz antycelowe.