The legitimacy of making alliances between Christians and infidels : arguments of Polish jurists in the first half of the fifteenth century

The article describes the responses of Polish jurists to the Tetonic Knights' allegation against the Polish-Lithuanian Commonwealth that they had commited grave mortal sin by allying themselves with non-Christians in warfare in years 1409-1411. The jurists such as Andrzej Łaskarzyc, Stanisław of Skarbimierz and Paweł Włodkowic, argued, by drawing on authorities in the best academic manner of the age, that it was acceptable to ally with infidels in a just war. Moreover, whereas the Teutonic Knights afforded no rights to infidels and saw them as fit only for slaughter or subjugation, the Polish legalists took the position, coherently argued, that pagans had a right to their own territories and jurisdiction over them: neither should non-Christians be converted into Christianity by force.

Artykuł opisuje odpowiedzi polskich prawników na zarzuty krzyżaków skierowane przeciwko monarchii polsko-litewskiej o popadnięcie w śmiertelny grzech z powodu sojuszu z innowiercami w wojnie toczonej w latach 1409-1411. Doktorzy prawa, tacy jak Andrzej Łaskarzyc, Stanisław ze Skarbimierza i Paweł Włodkowic, w znakomity sposób uargumentowali swoje stanowisko, podpierając się stosownymi autorytetami tamtych czasów, że sojusz z niewiernymi jest akceptowalny podczas wojny sprawiedliwej. Co więcej, podczas gdy Zakon Krzyżacki odmawiał innowiercom jakichkolwiek praw, dążąc do ich podbicia i zniewolenia, polscy legaliści zajęli stanowisko umiejętnie uargumentowane, że poganie mają prawo do ich własnych ziem i niezależnych form władzy i nikt nie może ich zmuszać do przyjęcia chrztu drogą siłową.