Evaluation of basic cytotoxicity of dipropylene glycol monomethyl ether in the in vitro studies

Dipropylene glycol monomethyl ether (DPGME) is a compound used widely as a solvent in the industry. Despite being commonly adopted, it has been relatively poorly researched with very little information available on its effects on the nervous system. The aim of this study is to evaluate the impact of DPGME on the viability of the human neuroblastoma cells (SH-SY5Y) and immortalized mouse hippocampal neurons (HT22). DPGME was tested at concentrations of 0.1 mM, 1 mM, 10 mM, 25 mM, 50 mM and 100 mM, under basic conditions, in 24- and 72-hour exposure models. The cytotoxic effect of the tested compound was evaluated by the LDH test alongside with the MTT reduction test to determine its effect on cell viability. It was concluded that DPGME impacts LDH activity and cell viability only at the highest of the tested concentrations, i.e. 50 and 100 mM after 72-hour incubation, in the experiment conducted on SH-SY5Y cells. However, a concentration of 0.1 mM induced a statistically significant increase in the cell viability after 24-hour incubation, as determined by the MTT test. A decrease of the HT22 cell line viability was observed from the concentration of 25 mM after 24-hour incubation and from 1 mM concentration after 72-hour incubation.Since only the short-term effects of DPGME on nerve cells was assessed in the performed analyses, it is likely to obtain different conclusions for other time models. The obtained data offer promising ground for more detailed future work on DPGME toxicity.

Eter monometylowy glikolu dipropylenowego (DPGME) jest związkiem stosowanym w przemyśle jako rozpuszczalnik na bardzo szeroką skalę. Mimo powszechnego wykorzystywania, wciąż jest stosunkowo mało przebadany, a w dostępnej literaturze brak jest badań na temat jego działania na układ nerwowy. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu DPGME na żywotność komórek linii neuroblastomy ludzkiej (SH-SY5Y) oraz unieśmiertelnionych mysich neuronów hipokampa (HT22). Badano działanie DPGME zastosowanego w stężeniach 0,1 mM, 1 mM, 10 mM, 25 mM, 50 mM i 100 mM, w warunkach podstawowych, w modelach 24- i 72-godzinnego narażenia. Cytotoksyczne efekty badanego związku określano testem LDH, a jego wpływ na żywotność komórek - testem redukcji MTT. Zarówno w teście LDH, jak i teście redukcji MTT, wykazano, że DPGME w najwyższych badanych stężeniach, tj. 50 mM i 100 mM, po 72-godzinnej inkubacji wywiera działanie cytotoksyczne na komórki linii SH-SY5Y. Z kolei przy stężeniu 0,1 mM po 24-godzinnej inkubacji wywołuje istotny statystycznie wzrost żywotności komórek, określany testem redukcji MTT. W przypadku badania na komórkach linii HT22 zaobserwowano znaczny spadek żywotności komórek w teście redukcji MTT od stężenia 25 mM DPGME przy 24-godzinnej inkubacji oraz już od stężenia 1 mM przy wydłużeniu czasu inkubacji do 72 godzin.Ponieważ w przeprowadzonym doświadczeniu oceniano jedynie krótkotrwały wpływ DPGME na komórki nerwowe, nie można wykluczyć różnic w działaniu tego związku w przypadku innego modelu czasowego. Wydaje się, że wyniki uzyskane w przeprowadzonych badaniach mogą stanowić podstawę do dalszych, bardziej szczegółowych badań nad jego toksycznością.