Care of patient with threatened preterm birth due to cervical insufficiency.

Introduction: Cervical insufficiency is identified as the cause of 15% of preterm births. It affects about 1% of pregnant women. It is defined as painless dilation of the cervix in the II and early III trimester of pregnancy. Its etiology is multifactorial. Thanks to continuous progress in the diagnosis of cervical insufficiency, identification of risk factors, collection of obstetric history and the use of ultrasound techniques, it is possible to identify patients in the at-risk group and cover them with specialist care. By choosing the right treatment method, the risk of preterm birth is significantly reduced in patients affected by cervical insufficiency. Aim: The aim of the study was to analyze the case of a patient with a threatened premature birth caused by carotid insufficiency and to develop nursing and obstetric diagnoses and a plan of obstetric care for the time of hospitalization. Materials and methods: The paper uses the method of an individual case study in which a pregnant patient during hospitalization was examined. The techniques used in the work were: interview, participant observation, measurements of basic vital signs and analysis of medical records. Summary: The greatest threat to a patient with cervical insufficiency is miscarriage or preterm birth. Isolating patients at risk of cervical insufficiency, diagnosis and implementation of appropriate treatment is crucial and allows you to maintain pregnancy. Patients affected by this disease face enormous stress and anxiety about their own and their child's health. Conclusions: In the examined patient, thanks to the planned and implemented interventions, the above-mentioned complications did not occur, and the live pregnancy was maintained. The role of midwives turned out to be important, as they supported the patient emotionally and helped her in all daily activities during the bed regime.

Wstęp: Niewydolność cieśniowo – szyjkowa jest identyfikowana jako przyczyna 15% porodów przedwczesnych. Dotyka ona około 1% ciężarnych. Definiowana jest jako bezbolesne rozwieranie się szyjki macicy w II i wczesnym III trymestrze ciąży. Jej etiologia jest wieloczynnikowa. Dzięki ciągłemu postępowi w diagnostyce niewydolności cieśniowo – szyjkowej, zidentyfikowaniu czynników ryzyka, zebraniu wywiadu położniczego i zastosowaniu technik ultrasonografii, można wskazać pacjentki znajdujące się w zagrożonej grupie i objąć je specjalistyczną opieką. Poprzez dobór właściwej metody leczenia, u pacjentek dotkniętych niewydolnością cieśniowo – szyjkową ryzyko porodu przedwczesnego znacząco się zmniejsza. Cel pracy: Celem pracy była analiza przypadku pacjentki z zagrażającym porodem przedwczesnym spowodowanym niewydolnością cieśniowo – szyjową oraz opracowanie diagnoz pielęgniarsko – położniczych i planu opieki położniczej na czas hospitalizacji. Materiały i metody: W pracy została użyta metoda studium indywidualnego przypadku, w którym badaną była ciężarna pacjentka w tracie hospitalizacji. Technikami zastosowanymi w pracy były: wywiad, obserwacja uczestnicząca, wykonywanie pomiarów podstawowych parametrów życiowych oraz analiza dokumentacji medycznej. Podsumowanie: Największym zagrożeniem dla pacjentki z niewydolnością cieśniowo – szyjkową jest poronienie lub wystąpienie porodu przedwczesnego. Wyodrębnienie pacjentek zagrożonych niewydolnością cieśniowo – szyjkową, diagnostyka i wdrożenie odpowiedniego leczenia jest kluczowe i pozwala utrzymać ciążę. Pacjentki dotknięte tym schorzeniem mierzą się z ogromnym stresem i niepokojem o zdrowie swoje i dziecka. Wnioski: U badanej pacjentki, dzięki zaplanowanym i wdrożonym interwencjom, nie doszło do wyżej wymienionych powikłań, a żywa ciąża została utrzymana. Istotna okazała się rola położnych, które wspierały pacjentkę emocjonalnie oraz pomagały jej we wszystkich codziennych czynnościach podczas reżimu łóżkowego.