Balancing interests and values: Analyzing the (In)consistency in the EUs Human Rights Promotion towards China

This thesis analyzes the EU’s overall external action towards China and to what extent it has been consistent with the EU’s commitment to human rights promotion. This analysis takes into account the roles and actions of the EU institutions and the positions of member states. I present several levels of (in)consistencies to allow for a deeper understanding of the challenges the EU faces in its human rights promotion towards China. Using a case study analysis, I investigate the EU’s response to the deterioration of human rights in Hong Kong between 2014 and 2022 and conclude that it reveals a complex and nuanced picture regarding the extent to which it aligns with the EU’s goal of human rights promotion. The EU’s sanction policy exposes a certain degree of inconsistency since EU institutions and member states focused on economic cooperation and dialogue, instead of negative measures. However, the analysis also highlights instances where the EU has taken concrete steps and implemented sanctions in response to the human rights abuses perpetrated by Beijing. Nonetheless, the EU faces challenges in achieving a consistent and unified stance on China due to horizontal and vertical inconsistencies driven by the prioritization of economic interests. This is reflected by the Commission's decision to push ahead regarding the Comprehensive Agreement on Investment or the inability of the EU to reach consensus on a set of measures due to the Hungarian blockage. Consequently, the EU faces the challenge of reconciling two conflicting agendas: the pursuit of economic interests and the promotion of core values.

W niniejszej pracy przeanalizowano ogólne działania zewnętrzne UE wobec Chin oraz stopień, w jakim były one zgodne z zaangażowaniem UE w propagowanie praw człowieka. Analiza ta uwzględnia role i działania instytucji UE oraz stanowiska państw członkowskich. Przedstawiam kilka poziomów niespójności polityki UE, aby umożliwić głębsze zrozumienie wyzwań stojących przed organizacją w promowaniu praw człowieka wobec Chin. Korzystając z analizy studium przypadku, badam reakcję UE na pogorszenie się sytuacji w zakresie praw człowieka w Hongkongu w latach 2014–2022. W wyniku badania stwierdzam, że reakcja ta ujawnia złożony i pełen niuansów obraz dotyczący stopnia, w jakim polityka ta jest zgodna z celem UE, jakim jest promowanie praw człowieka. Polityka sankcji UE wykazuje pewien stopień niekonsekwencji, ponieważ instytucje UE i państwa członkowskie skupiły się na współpracy i dialogu gospodarczym, a nie na działaniach negatywnych. W analizie zwrócono jednak również uwagę na przypadki, w których UE podjęła konkretne kroki i wdrożyła sankcje w odpowiedzi na naruszenia praw człowieka popełniane przez Pekin. Niemniej jednak UE stoi przed wyzwaniami związanymi z wypracowaniem spójnego i jednolitego stanowiska wobec Chin ze względu na niespójności poziome i pionowe wynikające z nadania priorytetu interesom gospodarczym. Odzwierciedla to decyzja Komisji o kontynuowaniu prac nad kompleksową umową inwestycyjną lub niezdolność UE do osiągnięcia konsensusu w sprawie zestawu środków ze względu na blokadę węgierską. W związku z tym UE stoi przed wyzwaniem pogodzenia dwóch sprzecznych programów: realizacji interesów gospodarczych i promocji podstawowych wartości.