Satisfaction with romantic relationships among adults with autistic traits.

Adults with autism spectrum disorders are being diagnosed more often. The public awareness of neurodiversity is growing but adult autistic functioning is still lacking data. In this paper, we discuss the results of a questionnaire research study conducted among autistic people and their partners. A mediator was sought to explain inconsistencies in previous research about autistic adults’ satisfaction in a romantic relationship. Shared reality strongly predicts satisfaction in relationships but does not explain all differences in this research sample. The level of similarity of autistic characteristics between the partners was found to be significant for the satisfaction scores (in autistic and non-autistic people). Autistic persons had higher satisfaction in relationships with other autistic persons. The results of this study illustrate the dangers of generalizing effects from research about autistic persons in relationships when only one person from the relationship has been tested - the autistic one.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu coraz częściej diagnozowane są u osób dorosłych. Wzrasta świadomość społeczna na temat neuroróżnorodności, jednak wciąż brakuje rzetelnych badań na temat funkcjonowania dorosłych osób autystycznych. W niniejszej pracy opisano badanie kwestionariuszowe przeprowadzone wśród osób autystycznych i ich partnerów, wraz z omówieniem wyników. Poszukiwano mediatora, który mógłby wyjaśnić niespójności w dotychczasowych badaniach relacji romantycznych osób autystycznych. Doświadczanie wspólnej rzeczywistości (shared reality) jest silnym predyktorem zadowolenia w badaniach par, ale nie wyjaśnił w pełni różnic w tej próbie badawczej. Istotny dla wyników na skali zadowolenia osób autystycznych, okazał się poziom podobieństwa cech autystycznych u partnera. Związki dwóch osób autystycznych miały wyższą satysfakcję w porównaniu do osób autystycznych, które związały się z osobami nieautystycznymi. Wyniki tego badania pokazują, że należy ostrożnie podchodzić do generalizowania efektów, kiedy badana jest tylko jedna osoba ze związku – autystyczna.