Symbolika jedzenia w powieściach: "Zawsze mieszkałyśmy w zamku" Shirley Jackson oraz "Kobieta do zjedzenia" Margaret Atwood

The thesis examines how Shirley Jackson in We Have Always Lived in the Castle and Margaret Atwood in The Edible Woman, use food and eating disorders to engage with the theme of women’s confinement by the traditional gender norms in patriarchal society. The study also analyzes the way in which women try to escape the expectations that are imposed on them. Additionally, the thesis explores how hysteria, which across cultures and time, has been portrayed as a female disorder, is portrayed in both novels as forms of protest. The results of the investigation show how women, who were victims of the patriarchal ideal of women, used food to express their emotions, reclaim their autonomy, and eventually liberate themselves from oppression.

Niniejsza praca bada sposób, w jaki Shirley Jackson w „Zawsze mieszkałyśmy w zamku” i Margaret Atwood w „Kobieta do zjedzenia” wykorzystują jedzenie i zaburzenia odżywania, aby pokazać jak społeczeństwo, w którym główną władzę sprawują mężczyźni sprawia, że kobiety czują się uwięzione w rolach, które są im przypisywane, oraz analizuje, jak kobiety próbują uwolnić się od oczekiwań narzuconych im przez patriarchalne społeczeństwo. Praca bada również w jaki sposób histeria, historycznie uważana za schorzenie typowo kobiece, wyraża protest w obu powieściach. Analiza wymienionych utworów literackich potwierdza, że przedstawione kobiety, które były ofiarami presji społecznej wywieranej przez istniejący ideał kobiecości narzucony przez patriarchat, wykorzystały jedzenie do wyrażania swoich emocji, odzyskania kontroli, i wyzwolenia się z opresji.