Pierwsze Narody i Kultura Mainstreamu: Kto Kontroluje Narrację? Na Podstawie Historii Pocahontas

Celem niniejszej pracy jest zbadanie roli mainstreamu w kreowaniu niesprawiedliwego wizerunku rdzennych ludów na przestrzeni wieków. Przybycie Europejczyków na kontynent było równoznaczne z początkiem nowej ery, w której nie było miejsca dla mieszkańców „nowo odkrytej” ziemi. Zostali oni nie tylko relokowani to rezerwatów, ale także odarci ze swojej tożsamości i godności ludzkiej. Historia Pocahontas stała się inspiracją do napisania drugiego rozdziału, w którym mainstreamowa narracja jest skontrastowana z przekazywaną ustnie relacją społeczności Powhatan (the Sacred Oral History of the Powhatan). Poprzez wyrażanie szacunku wobec historii potomków Pocahontas, oddaje się cześć całemu rodzimemu dziedzictwu. Obowiązek, który został nałożony na białych ludzi przez naszych żądnych ziemi przodków, dotyczy ochrony Pierwszych Narodów i ich kultury, która poprzez wieki była obiektem nienawiści i uprzedzenia. Ponieważ rdzenni Amerykanie i ich tradycje były uważane za barbarzyńskie, pojawił się pomysł ich „ucywilizowania”. Okrutna praktyka została wdrożona w życie, która zakładała umieszczenie dzieci w tzw. szkołach z internatem, co doszczętnie zniszczyło, kluczową dla autochtonicznych społeczności, rodzinę. Ostatnia tego typu instytucja została zamknięta w 1996 roku, jednak nie rozwiązało to problemu utraconej przez rdzennych tożsamości. Przemoc, której uczniowie doznawali przez lata w owych placówkach, miała długofalowy wpływ na ich dorosłe życie. Dlatego też w dyskursie publicznym zawsze powinno być miejsce na dyskusję o prawach Pierwszych Narodów. Zwiększanie świadomości na temat krzywd wyrządzonych przez białego człowieka jest krokiem w kierunku pojednania między „ocaleńcami” a potomkami ciemiężącej władzy.

The purpose of this paper is to investigate the role of the mainstream narrative in creating the unjust image of the native peoples throughout the centuries. The coming of Europeans to the Continent symbolised the onset of a new era where there was little place for the autochthonous inhabitants of the “newfound” land. Not only were they relocated to reservations, but they also were stripped of their indigenous identity and human dignity. The story of Pocahontas became an inspiration for the second chapter, in which the mainstream version is contrasted with the Sacred Oral History of the Powhatan. By respecting the account of Pocahontas’s descendants, one honours the whole of the native heritage. The obligation that has been bestowed on the white men by our land-thirsty ancestors, concerns the protection of the First Nations and their culture which over the centuries was an object of hatred and bigotry. As Native Americans and their traditions were considered “barbaric”, an idea was put forward with the aim of “civilising” them. A cruel practice of putting children into residential schools was implemented, which shattered the core of native communities, namely the family. The last institution of such sort was closed in 1996, however, it did not solve the problem of the lost indigenous identity. The abuse that the students received during the school years had a long-term effect on their adult lives. That is why there always needs to be a place in public discourse for a discussion about Native American rights. Raising awareness about the harm done by the white man is one step further towards the reconciliation between the survivors and the descendants of the oppressing power.