Tytuł pozycji:
Figury melancholii i śmierci w twórczości Jadwigi Gamskiej-Łempickiej
- Tytuł:
-
Figury melancholii i śmierci w twórczości Jadwigi Gamskiej-Łempickiej
Figures of melancholy and death in Jadwiga Gamska-Łempickas works
- Autorzy:
-
Janeczko, Zuzanna
- Słowa kluczowe:
-
Jadwiga Gamska-Łempicka, death, melancholy, woman, arachnology, overreading
Jadwiga Gamska-Łempicka, śmierć, melancholia, kobieta, arachnologia, nadczytanie
- Język:
-
polski
- Dostawca treści:
-
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
-
Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
This bachelor's dissertation is an attempt at finding figures of melancholy and death in Jadwiga Gamska-Łempicka’s works through Nancy K. Miller’s strategy of „overreading”. The object of the analysis is memory sketch "Moje miasto", and few poems from author’s literary output. The texts analyzed in the work, understood in archnological sense as a spider’s web, are field for searching the author’s subjectivity manifested through various of figures. The author’s subjectivity often under the mask communicates her melancholic emotionality and temptation of death. The first chapter is devoted to three figures. Water – taking the role of matrix for preservating emotions, as well as willow and autumn – peculiar alter-egos of the writer. The second chapter focuses on figures of garden and home – an autobiographical spaces marked by vanitas elements. Further possibilities of analysis the Jadwiga Gamska-Łempicka’s works are proposed in the conclusion of the bachelor’s disseratation.
Niniejsza praca stanowi analizę figur melancholii i śmierci obecnych w twórczości Jadwigi Gamskiej-Łempickiej w perspektywie arachnologicznego „nadczytania”, strategii zaproponowanej przez Nancy K. Miller. Przedmiotem analizy jest szkic wspomnieniowy "Moje miasto", a także kilka wierszy z dorobku poetyckiego autorki. Analizowane w pracy utwory, ujawniające arachnologiczny splot tekstu i doświadczenia, są miejscem poszukiwania obecnej w nich sygnatury podmiotowości autorskiej, objawiającej się za pomocą rozmaitych figur, poprzez które poetka komunikuje swoją uczuciowość melancholijną, a także odczuwaną pokusę śmierci. Pierwszy rozdział poświęcony jest wodzie jako żywiołowi melancholijnemu, a także wierzbie i jesieni rozumianym jako alter-ego pisarki. Drugi rozdział skupia się na figurach ogrodu i domu – autobiograficznych przestrzeniach naznaczonych elementami wanitatywnymi. W zakończeniu zaproponowane zostaną dalsze perspektywy analizy twórczości Jadwigi Gamskiej-Łempickiej.