Establishing modernity: Christopher Marlowe’s “Massacre at Paris”

The main aim of the thesis is to analyse Christopher Marlowe’s drama “Massacre at Paris” (1593) as representation of establishing modernity. The first part is focused on theological-authority conflict between protestant and catholic leagues. Author uses politic theology theory and hypothesis proposed by Jacob Taubes of the end of analogies between earth and divine world to explain the foundations of new social-politic order. In the second part author compares Marlowe’s representation of philosopher Petrus Ramus to Nancel’s Ramus biography as two different models of modern scholar and martyr. The last paragraph compares prince de Guise to other Marlowe’s characters as faustic model of modern anthropology and interprets “Massacre at Paris” as a vision of world without transcendent God, as only human area of acting and conquering. Finally, these all cases are summarised in perspective of being representation of modernity and its ideas, and anticipation of a new European intellectual and political arrangement.

Głównym celem pracy jest analiza dramatu Christophera Marlowe’a „Masakra w Paryżu” (1593) jako dzieła przedstawiającego ustanawianie nowożytności. Pierwsza część skupia się na konflikcie o teologię i władzę pomiędzy Ligą Katolicką i Protestancką. Autor stosuje teorię teologii politycznej i hipotezę Jakoba Taubes’a o zerwaniu relacji analogii między światem ziemskim i boskim w celu wyjaśnienia fundamentów nowego społeczno-politycznego porządku. W drugiej części autor porównuje przedstawienie filozofa Piotra Ramusa z biografią tego humanisty pióra Nicolasa de Nancela i omawia dwa różne modele nowożytnego uczonego i męczennika. W ostatnim rozdziale książę de Guise zostaje porównany z innymi postaciami z dramatów Marlowe’a; okazuje się on przykładem bohatera faustycznego, związanego z nowoczesną antropologią. Świat „Masakry w Paryżu” zinterpretowano jako pozbawiony transcendentnego Boga, jako przestrzeń jedynie ludzkiego działania i podboju. Wszystko to podsumowano w perspektywie reprezentacji idei nowożytności i antycypacji nowego intelektualnego i politycznego ładu Europy.