Dawstwo zarodka jako quasi przysposobienie

Niniejsza praca magisterska ma na celu pogłębienie pojawiających się w doktrynie prawnej rozważań na temat podobieństwa dawstwa zarodka do przysposobienia. Autorka pracy zmierza do ustalenia, czy dawstwo zarodka jest rzeczywiście bliższe przysposobieniu niż naturalnej prokreacji. Dawstwo zarodka jest jedną z procedur medycznie wspomaganej prokreacji uregulowanych w ustawie o leczeniu niepłodności. W ramach tej procedury dochodzi do przekazania i zastosowania zarodka u kobiety, która nie była dawcą komórki jajowej i nie pozostaje w związku małżeńskim lub we wspólnym pożyciu z dawcą nasienia, z którego dany zarodek powstał. Dawstwo zarodka jest jedyną procedurą medyczną, w wyniku której żadne z prawnych rodziców nie jest genetycznie spokrewnione z dzieckiem urodzonym wskutek tej procedury. Na tle rozważań dotyczących stosunku rodzicielstwa pojawia się pierwsze podobieństwo dawstwa zarodka do przysposobienia całkowitego, bowiem adopcja dziecka również zakłada wychowywanie dziecka przez rodziców niegenetycznych. Autorka rozpoczyna rozważania pracy od poruszenia problematyki konstytucyjnoprawnego statusu zarodka utworzonego laboratoryjnie, następnie porównuje dawstwo zarodka z przysposobieniem, by w dalszej kolejności przeprowadzić wywód dotyczący możliwości wprowadzenia niektórych instytucji prawa rodzinnego do dawstwa zarodka. Praca prowadzi przez szereg kontrowersyjnych tematów prawnych, których autorka nie ma na celu rozstrzygać. Praca skupia się na wybranym aspekcie debaty prawnej dotyczącym dawstwa zarodka, który wymaga poruszenia spornych kwestii i zajęcia odpowiednich stanowisk w pracy. Rozważania na tle porównawczym kończą się przedstawieniem przez autorkę pracy postulatów de lege ferenda.

This master's thesis aims to deepen the considerations appearing in the legal doctrine on the similarity of embryo donation to adoption. The author of this thesis aims to determine whether embryo donation is indeed closer to adoption than to natural procreation. Embryo donation is one of the medically assisted procreation procedures regulated in the Infertility Treatment Act. This procedure involves the transfer and use of an embryo in a woman who was not an egg donor and is not married or in cohabitation with the donor of the sperm from which the embryo in question was created. Embryo donation is the only medical procedure in which neither of the legal parents is genetically related to the child, born as a result of the procedure. Against the background of considerations concerning the relationship of parenthood, the first similarity between embryo donation and total adoption appears, since the adoption of a child also implies the raising of the child by non-genetic parents.The author begins her thesis by discussing the constitutional legal status of a laboratory-formed embryo, then compares embryo donation with adoption, to be further followed by an argument on the possibility of introducing certain family law institutions to embryo donation. The work leads through a number of controversial legal issues that the author does not intend to resolve. The work focuses on a selected aspect of the legal debate on embryo donation, which requires raising contentious issues and taking appropriate positions at thesis. Comparative considerations end with the author's presentation of the de lege ferenda postulates.