Error as an element of a fraud considering new technologies

The thesis concerns the issue of an error as an element of a fraud under Article 286 §1 of the Penal Code. Its aim is to analyze an error in the fraud, with particular reference to the two forms of action by which another person may be led by the perpetrator of the fraud to induces another person to disadvantageously dispose of property by misleading this person or by exploiting this person's error. The paper also discusses the concept of "another person" used in the content of the regulation and possible doubts of its interpretation. Dogmatic considerations provide a basis for analyzing phenomena that have occurred massively in connection with the development of technology and caused problems in their proper legal assessment in both criminal law doctrine and case law. The thesis analyzes crimes committed using self-service checkouts, contactless payments with someone else's payment card without the consent of its holder and withdrawals from a cash machine using someone else's card without the consent of the card holder regarding the possibility of another person's error within the meaning of the offense of fraud under Article 286 §1 of the Penal Code which in the cases in question raises the greatest doubts. This paper does not allow for the possibility of extending the interpretation of the concept of a person to a machine and qualifying the cases discussed herein as a fraud under Article 286 § 1 of the Penal Code. In each of the cases discussed herein, the proposed legal qualifications allowed under the current legal provisions are also presented.

Praca dotyczy problematyki znamienia błędu w konstrukcji przestępstwa oszustwa określonego w art. 286 § 1 Kodeksu karnego. Głównym jej celem jest analiza znamienia błędu przy przestępstwie oszustwa ze szczególnym uwzględnieniem dwóch form działania sprawcy, którymi inna osoba może zostać doprowadzona przez sprawcę przestępstwa oszustwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. wprowadzenia w błąd innej osoby lub wyzyskania błędu innej osoby. W pracy omówiono także użyte w treści przepisu pojęcie „innej osoby” oraz możliwe wątpliwości interpretacyjne tego pojęcia. Dogmatyczne rozważania posłużyły za punkt wyjścia do analizy zjawisk, które masowo wystąpiły w związku z rozwojem technologii i spowodowały problemy w ich odpowiedniej ocenie prawnej zarówno w doktrynie prawa karnego, jak i orzecznictwie. W pracy przeanalizowano przestępstwa popełniane z wykorzystaniem kas samoobsługowych, płatności zbliżeniowych cudzą kartą płatniczą bez zgody jej dysponenta oraz wypłat pieniędzy z bankomatu za pomocą cudzej karty bez zgody jej dysponenta w odniesieniu do możliwości wystąpienia błędu innej osoby w rozumieniu znamion przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 Kodeksu karnego, która w omawianych przypadkach budzi największe wątpliwości. W niniejszej pracy nie dopuszczono możliwości rozszerzania interpretacji pojęcia osoby na maszynę i kwalifikowania omówionych w niej przypadków jako przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 Kodeksu karnego. W każdym z omawianych przypadków zaprezentowano także proponowane kwalifikacje prawne, dopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów prawnych.