The subject of this master's thesis are the angelic creatures present in Dante's Hell, which are distinguished by their characteristics and function; in the infernal abyss there are angels of all three categories, not only the good ones that normally reside in Heaven, but also the neutral angels and the category of fallen angels, which after the angelic rebellion turned into terrible and evil hell devils. The thesis is divided into five chapters, the first chapter is a general introduction to Hell, which is presented as a huge underground cavity located under the city of Jerusalem; the second chapter is dedicated to the category of neutral angels who, during the Luciferian rebellion, sided neither with God nor with Lucifer, and are placed in the Anthell, a gray and insignificant place that does not deserve too much attention. The third chapter is dedicated to the celestia Messenger, who in Dante's Hell becomes an instrument of salvation, in fact he helps poets to overcome the resistance of devils in front to the city of Dite, the arrival of this angelic being is preceded by a deafening roar that makes the devils flee; this mysterious and sacred figure arrives promptly and opens the door to the Hell city with a rod. The last two chapters are dedicated to the fallen angels who, after the angelic rebellion, turned into ugly and evil demons; their appearance resembles a typical medieval devil: black and with animalistic attributes such as horns, claws and bat wings. The fourth chapter is dedicated to the fallen angels of Malebolge, who take an active role in tormenting the damned souls; it shows the Malebranche group that plays a leading role, in fact the devils that are part of it are the protagonists of cheating, misunderstandings and fights. The last chapter is dedicated to Lucifer who appeart as a huge anthropomorphic being located in the depths of Hell which also corresponds to the farthest point from God. The king of Hell with his appearance represents his own parody of an angel and with his monstrous figure reproduces the Holy Trinity in a distorted way, in fact he has three faces in a single body and with his mangled mouths the three greatest traitors in history. The chapter ends with the description of the exit of Dante and Virgil through the hairy body of Lucifer who in this way collaborates despite him in the divine plan.
La presente tesi ha come oggetto le creature angeliche presenti nell’Inferno dantesco che si distinguono per la loro caratteristica e la loro funzione; nella voragine infernale sono presenti figure angeliche di tutte e tre le categorie, non solo le creature angliche buone che normalmente risiedono nel Paradiso, ma anche gli angeli neutrali e la categoria degli angeli caduti che in seguito alla ribellione angelica si trasformarono in orribili e maligni diavoli infernali. La tesi è suddivisa in cinque capitoli, il primo capitolo rappresenta un’introduzione generale all’Inferno che si presenta come un’enorme cavità sotterranea che si estende sotto la città Gerusalemme; il secondo capitolo è dedicato alla categoria degli angeli neutrali che durante la ribellione luciferiana non si schierarono né con Dio né con Lucifero e sono collocati nell’Antinferno, un luogo grigio e insignificante che non merita troppe attenzioni. Il terzo capitolo è dedicato al Messo celeste che nell’Inferno dantesco diventa uno strumento di salvezza infatti aiuta i poeti a superare la resistenza dei diavoli davanti alla città di Dite, il suo arrivo viene preannunciato da un rombo assordante che fa scappare i diavoli; questa figura misteriosa e sacra, arriva tempestivamente e con una verghetta apre la porta della città infernale. Gli ultimi due capitoli della tesi sono dedicati agli angeli caduti che in seguito alla ribellione angelica si trasformarono in demoni brutti e malvagi; il loro aspetto rievoca quello di un tipico diavolo medievale: nero e con attributi animaleschi come corna, unghioni e ali di pipistrello. Il quarto capitolo è dedicato agli angeli caduti delle Malebolge che hanno un ruolo attivo nel tormentare le anime dannate con fruste e uncini; in esso viene presentato il gruppo Malebranche che ha un ruolo di primo piano, infatti i diavoli che ne fanno parte sono i protagonisti di beffe, imbrogli, malintesi e zuffe. L’ultimo capitolo della tesi è dedicato a Lucifero che si presenta come un enorme essere antropomorfo situato nel fondo dell’Inferno che corrisponde anche al punto più lontano da Dio; il Re degli inferi con il suo aspetto rappresenta la sua stessa parodia di angelo e con la sua mostruosa figura riproduce in modo distorto la Santissima Trinità, infatti ha tre facce in un unico corpo e con le sue bocche maciulla i tre più grandi traditori della storia, diventando per loro uno strumento di contrappasso. Il capitolo termina con la descrizione dell’uscita di Dante e Virgilio attraverso il peloso corpo di Lucifero che in questo modo collabora a suo malgrado al piano divino.
Przedmiotem niniejszej pracy magisterskiej są istoty anielskie obecne w Piekle Dantego, które wyróżniają się cechami charakterystycznymi i pełnioną funkcją; w piekielnej otchłani znajdują się anioły wszystkich trzech kategorii, nie tylko te dobre, które normalnie przebywają w Niebie, ale także anioły neutralne i kategoria upadłych aniołów, które po buncie anielskim przekształciły się w okropne i złe diabły piekielne. Praca jest podzielona na pięć rozdziałów, pierwszy rozdział stanowi ogólne wprowadzenie do piekła, który przedstawia się jako ogromna podziemna jama, usytuowana pod Jerozolima; rozdział drugi poświęcony jest kategorii neutralnych aniołów, które podczas buntu nie stanęły ani po stronie Boga, ani po stronie Lucyfera i umieszczone są w Przedpiekle, szarym i mało znaczącym miejscu, które nie zasługuje na zbyt wiele uwagi. Trzeci rozdział poświęcony jest niebiańskiemu Posłańcowi, który w Piekle Dantego staje się narzędziem zbawienia, wręcz pomaga poetom pokonać opór diabłów przed miastem Dite, przybycie tej istoty anielskiej jest poprzedzane przed ogłuszający ryk, który sprawia, że diabły uciekają; ta tajemnicza i święta postać przybywa w pośpiechu i otwiera drzwi do piekielnego miasta za pomocą różdżki. Ostatnie dwa rozdziały pracy poświęcone są upadłym aniołom, które po anielskim buncie zamieniły się w brzydkie i złe demony; ich wygląd przypomina typowego średniowiecznego diabła: czarny i ze zwierzęcymi atrybutami, takimi jak rogi, pazury i skrzydła nietoperza. Czwarty rozdział poświęcony jest upadłym aniołom z Malebolge, którzy biorą czynny udział w dręczeniu potępionych dusz; ukazana jest w nim grupa Malebranche, która odgrywa wiodącą rolę, w rzeczywistości diabły wchodzące w jej skład są bohaterami kpin, oszustw, nieporozumień i walk. Ostatni rozdział poświęcony jest Lucyferowi, który przedstawia się jako ogromna istota antropomorficzna znajdująca się na dnie piekła; Król piekieł swoim wyglądem reprezentuje własną parodię anioła i swoją potworną postacią odtwarza w zniekształcony sposób Trójcę Świętą, w rzeczywistości ma trzy twarze w jednym ciele, a swoimi trzema pyskami pożera trzech największych zdrajców w historii. Rozdział kończy się opisem wyjścia Dantego i Wergiliusza przez owłosione ciało Lucyfera, który w ten sposób współdziała wbrew swojej woli w boskim planie.
