Fatherhood and Down syndrome: an analysis of the father-son relationship in Cristovão Tezzas autoficional novel O filho eterno

Fatherhood seems to be a beautiful and anticipated time in every man's life, however, the arrival of a disabled child can become a real challenge and shatter ideas of joyful parenting. The present thesis focuses on the analysis of the relationship between father and son with Down's syndrome as depicted in the autofictional novel O filho eterno by Cristovão Tezza. The author's portrayal of fatherhood contradicts the expectations of unconditional parental love and presents an authentic image of a parent who struggles to accept and love his disabled child. The analysis carried out focuses on the challenges and difficulties of everyday life encountered by the father and his journey to accept his son. This paper also addresses the perception and representation of persons with disabilities in literature, history and Brazilian law, as well as a brief definition and characterisation of autofiction novels.

Ojcostwo wydaje się być pięknym i wyczekiwanym czasem w życiu każdego mężczyzny, jednakże pojawienie się niepełnosprawnego dziecka może stać się prawdziwym wyzwaniem oraz zniszczyć wyobrażenia o radosnym wychowywaniu. Niniejsza praca skupia się na analizie relacji między ojcem a synem z zespołem Downa przedstawionych w autofikcyjnej powieści O filho eterno autorstwa Cristovão Tezza. Ukazany przez autora obraz ojcostwa sprzeciwia się oczekiwaniom o bezwarunkowej miłości rodzicielskiej i przedstawia autentyczny wizerunek rodzica, który zmaga się z akceptacją oraz pokochaniem swojego niepełnosprawnego dziecka. Przeprowadzona analiza skupia się na wyzwaniach i trudnościach życia codziennego napotkanych przez ojca, a także na jego drodze do zaakceptowania syna. W niniejszej pracy poruszone zostały także kwestie postrzegania i przedstawiania osób niepełnosprawnych w literaturze, historii, czy prawie brazylijskim oraz krótka definicja i charakterystyka powieści autofikcyjnych.

A paternidade parece ser um momento maravilhoso e esperado na vida de cada homem, no entanto, a chegada de um filho com deficiência pode se tornar um verdadeiro desafio e quebrar o conceito de paternidade alegre. Esta dissertação concentra-se na análise da relação entre pai e filho com síndrome de Down, apresentada no romance autoficcional O filho eterno de Cristovão Tezza. O retrato da paternidade feito pelo autor contradiz as expetativas de amor parental incondicional e mostra uma imagem autêntica de um pai que luta para aceitar e amar o seu filho deficiente. A análise efetuada foca-se nos desafios e dificuldades da vida quotidiana do pai e no seu percurso de aceitação do filho. Este trabalho aborda também as questões da perceção e da representação das pessoas com deficiência na literatura, na história e na legislação brasileira e inclui uma breve definição e características das obras autoficcionais.