The level of self-efficacy and the assessment of educational needs in a group of nurses employed in stationary treatment.

Summary Introduction: Nurses are exposed to a number of factors related to their work, including workload and stressful situations. This factors influence the sense of self – efficacy as one of the important mechanisms for regulating behavior and emotions among nurses.Aim of the study: The aim of the study was to estimate the level of self – efficacy and work training needs and to determine the relationship between these features in a group of nurses employed in two healthcare entities.Materials and methods: The study involved 121 nurses employed in two medical entities in the Małopolska and Warmińsko – Mazurskie Voivodeships. The research method used in the study was a diagnostic survey. The study used the GSES Scale Sheet – according to R. Schwarzer, M, Jerusalem, Z. Juczyński and an original survey questionnaire regarding training needs.Results: The conducted research showed that the factors that had a significant impact on the level of nurses' self – efficacy were: age (p=0.0118), education (p<0.0001) and having an additional job (p=0.0013). Work training was organized at work and 77.7% of respondents took part. Nurses who declared the need for training (M=2.5, SD=0.6) achieved a significantly higher level of self – efficacy than those who did not declare the need for training (M=2.1, SD=0.8).Conclusions: Education, age and having an additional job had a significant impact on the level of self – efficacy of the surveyed nurses. Factors related to the workplace did not have a significant impact on the training needs declared by the surveyed nurses. The training needs of the surveyed nurses did not have a significant impact on self – efficacy.

Wprowadzenie: Pielęgniarki na stanowisku narażone są na szereg czynników związanych z wykonywaną pracą między innymi obciążenie pracą i sytuacje stresujące. Wpływają one na poczucie własnej skuteczności, jako jednego z ważnych mechanizmów regulacji zachowań i emocji wśród pielęgniarek. Cel pracy: Celem pracy było oszacowanie poziomu własnej skuteczności i potrzeb szkoleniowych oraz określenie związku między tymi cechami w grupie pielęgniarek zatrudnionych w dwóch podmiotach leczniczych.Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 121 pielęgniarek, zatrudnionych w dwóch podmiotach leczniczych w województwie małopolskim i warmińsko mazurskim. Metodą badawczą wykorzystaną w badaniu był sondaż diagnostyczny. W badaniu wykorzystano Arkusz Skali GSES –według R. Schwarzer, M, Jerusalem, Z. Juczyński oraz autorski kwestionariusz ankiety dotyczący potrzeb szkoleniowych. Wyniki: Przeprowadzone badania wykazały, że czynnikami mającymi istotny wpływ na poziom własnej skuteczności pielęgniarek były: wiek (p=0,0118), wykształcenie (p<0,0001) oraz posiadanie pracy dodatkowej (p=0,0013). W miejscu pracy były organizowane szkolenia w których brało udział 77,7% badanych. Pielęgniarki deklarujące potrzebę szkolenia (M=2,5, SD=0,6) osiągały istotnie wyższy poziom własnej skuteczności, niż osoby, które potrzeby szkolenia nie deklarowały (M=2,1, SD=0,8).Wnioski: Wykształcenie, wiek oraz posiadanie pracy dodatkowej wpływały istotnie na poziom własnej skuteczności badanych pielęgniarek . Czynniki związane z miejscem pracy nie miały istotnego wpływu na potrzeby szkoleniowe deklarowane przez badane pielęgniarki. Potrzeby szkoleniowe badanych pielęgniarek nie miały istotnego wpływu na poczucie własnej skuteczności.