Jak Wergiliusz buduje poetycką naoczność? Analiza użycia enargei w scenie śmierci Laokoona

Praca skupia się na analizie sceny śmierci Laokoona zawartej w wersach 199-227 "Eneidy" pod kątem zastosowania w niej techniki enargei. Enargeia ma na celu stworzenie konkretnych obrazów, które stają się namacalne dla odbiorcy i wywołują w nim określone emocje. Dzieje się to za pomocą wykorzystania odpowiednich słów, wyrażeń i zabiegów literackich. Pojęcie to ściśle połączone jest z ekfrazą. Analiza ma na celu wykazanie, w jaki sposób Wergiliusz stosuje enargeię w wybranym passusie. W pracy wyszczególnione zostaje słownictwo wybrane przez poetę, zastosowanie czasów, metryka oraz odwołania do zmysłów. Wszystkie te elementy pozwalają wprowadzić czytelnika głębiej w akcję utworu. Praca zwraca także uwagę na powiązania passusu ze sztukami wizualnymi, proponując porównanie go z "Grupą Laokoona" i udowadnia, dlaczego tekst z dobrze stworzoną enargeią działa na odbiorcę silniej niż rzeźba.

My thesis focuses on analyzing the scene of Laocoon's death contained in verses 199–227 of the 'Aeneid' in terms of its use of enargeia. Enargeia aims to create concrete images that become tangible to the viewer and evoke certain emotions in him. This is done through the use of appropriate words, expressions and literary devices. This concept is closely connected with ekphrasis. The analysis aims to demonstrate how Virgil uses enargeia in the selected passage. The thesis details the vocabulary chosen by the poet, the use of tenses, metrics and references to the senses. All of these help to bring the reader deeper into the action of the poem. The work also draws attention to the passage's connections to the visual arts, offering a comparison with the 'Laocoön and His Sons' sculpture, and proves why a text with a well-created enargeia has a stronger effect on the viewer than a sculpture.