Retoryka uważności. Komunikacja wspierająca wyrażanie emocji

Retoryka uważności, będąca głównym pojęciem niniejszej pracy, stanowi zarówno jej punkt wyjścia, jak i punkt kulminacyjny. Jest to konstrukt zawierający w sobie komunikację otwartą, zaangażowaną i empatyczną – taką, w której mówiący czuje się rozumiany, szanowany i niepoddawany ocenie. Stawiając tezę, że stosowanie środków wpisujących się w koncepcję retoryki uważności sprzyja wyrażaniu emocji przez rozmówcę, autorka pracy za cel przyjęła weryfikację tej tezy oraz wyróżnienie elementów sprzyjających tego typu zachowaniom. Wyróżnienie tychże elementów na drodze analizy językoznawczej wywiadów prowadzonych w duchu slow journalism przyczyniło się do powstania swego rodzaju katalogu werbalnych i pozawerbalnych ekspresji, które z uwagi na swoją funkcję mogą wspierać wyrażanie emocji przez interlokutora, a przez to i korzystnie wpływać na stan jego kondycji psychicznej.

The rhetoric of attentiveness, the central concept of this work, is both its starting point and its culminating point. It is a construct that incorporates open, engaged and empathetic communication – one in which the speaker feels understood, respected and not judged. Stating the thesis that the use of means that are part of the concept of the rhetoric of attentiveness is conducive to the interlocutor's expression of emotion, the author of the paper took as her goal the verification of this thesis and the distinction of measures conducive to this type of behavior. Distinguishing these elements by means of linguistic analysis of interviews conducted in the spirit of slow journalism contributed to the creation of a kind of catalog of verbal and non-verbal expressions that, given their function, can support the interlocutor's expression of emotions, and thus favorably influence the state of his mental.