Death by art: Lucius Shepards "The Man Who Painted the Dragon Griaule" as a variation on the motif of the dragon and its slayer

The motif of the dragon and its slayer has been well-known for centuries and thus appears in myths belonging to a variety of cultural circles. Its roots go back to Antiquity, while it also draws inspiration from both Norse stories and the treasury of Christian symbolism. As a result of such a rich origin, the figures of the dragon and the dragon-slayer represent a plethora of ideas, from the struggle between human order and the chaos of the natural world, or the war between multiple gods and their dark opponents, to a broadly understood society fighting its enemies. What is more, due to its proliferation in Anglophone legends, especially those of Great Britain and the United States of America, the motif has become the basis of numerous modern fantasy works written in English. One of the most interesting examples of its use and transformation is Lucius Shepard’s novella, “The Man Who Painted the Dragon Griaule.” In his intriguing narrative, an American writer weaves the tale of a powerful, spell-immobilized dragon named Griaule, who lies in a valley while the inhabitants of the area live in the shadow of its mighty body or even on top of it. Although the beast can't move, its ancient and evil mind influences the valley’s community, seemingly pushing them towards wrongdoing. The solution to the problem comes from Meric Cattanay, a young artist who offers to paint the monster with toxic paint and thus end its life. In spite of the simple plot, Shepard’s work is a nuanced allegory of diverse issues, as the characters of the dragon and the dragon-slayer depicted in it abandon their traditional meaning and bend to the laws of modern reality. Through the use of magic realism, the author offers his readers not only an entertaining adventure but also a reflection on the actual world we live in. To fully contemplate Shepard’s novella, this paper focuses on analyzing Griaule’s story in the context of previous representations of the aforementioned motif.

Motyw smoka i jego zabójcy od wieków cieszy się wielką popularnością i występuje w mitach przynależących do różnorodnych kręgów kulturowych. Jego korzenie sięgają starożytności, zaś inspiracje czerpie zarówno z opowieści nordyckich, jak i ze skarbca symboliki chrześcijańskiej. Postaci smoka i smokobójcy reprezentują przy tym różnorodne idee: od walki ludzkiego porządku z chaosem świata naturalnego, przez wojnę boga i jego ciemnych przeciwników, aż po zmagania pomiędzy społeczeństwem i jego wrogami. Za sprawą dużego rozpowszechnienia w mitach i legendach krajów anglojęzycznych, a zwłaszcza Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych Ameryki, motyw ten stał się także podstawą licznych współczesnych dzieł z gatunku fantasy. Jednym z ciekawszych przykładów jego wykorzystania i przetworzenia jest nowela Luciusa Sheparda zatytułowana “Człowiek, który pomalował smoka Griaule’a”. W tej intrygującej opowieści amerykański pisarz snuje przed czytelnikami opowieść o dolinie, w której leży potężny, unieruchomiony zaklęciem smok imieniem Griaule, zaś mieszkańcy tego terenu żyją w cieniu jego potężnego cielska lub nawet na nim. Choć bestia nie może się poruszać, jej prastary i przesycony złą mocą umysł wpływa na społeczność doliny, popychając ją ku niecnym czynom. Z rozwiązaniem problemu przybywa Meric Cattany, młody artysta, który proponuje pokryć potwora toksyczną farbą i w taki sposób zakończyć jego żywot. Na przekór prostej fabule, dzieło Sheparda to zniuansowana alegoria wielu spraw, zaś przedstawione w niej postaci smoka i smokobójcy zakrzywiają się wedle praw współczesnej rzeczywistości. Posługując się techniką realizmu magicznego, twórca oferuje swoim czytelnikom nie tylko ciekawą przygodę, ale i refleksję nad prawdziwym światem. Niniejsza praca jest poświęcona analizie noweli Sheparda w kontekście wcześniejszych przedstawień wspomnianego motywu.