Zawezwanie do próby ugodowej a przerwanie biegu przedawnienia : rozważania na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2021 r., sygn. II CSKP 104/21

The influence of a summon to a conciliation hearing on interruption of limitation periods evokes many controversies in polish judicature and legal literature. The disputes are focused on the problem: does a summon to a conciliation hearing belong, in general, to acts, which are included in art. 123 § 1 pkt 1 of the Civil Code – and if so – has the real intention of a creditor, who summons to a conciliation hearing, any meaning. In commented judgment Supreme Court stated, that the intention of a creditor is meaningless – interruption of limitation periods of a claim is so called ex lege effect of the summon. Standing up against that conclusion, the author presented counterarguments, which include the reinterpretation of art. 123 of the Civil Code. The article brings up the need to consider linguistic, systemic and functional perspective during the process of evaluation of the institution of limitation. Possibility of application art. 5 of the Civil Code and art. 41 of the Civil Procedure Code was taken into account as well

Wpływ zawezwania do próby ugodowej na przerwanie biegu przedawnienia roszczenia budzi od dawna w polskiej literaturze i orzecznictwie liczne kontrowersje. Spory dotyczą kwestii, czy zawezwanie do próby ugodowej generalnie należy do czynności ujętych w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. – a jeśli tak, to czy znaczenie ma rzeczywista intencja wierzyciela, który wzywa do próby ugodowej. W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy wyszedł z założenia, że intencja ta nie ma żadnego znaczenia, a fakt przerwania biegu przedawnienia roszczenia następuje ex lege. Kontestując ten pogląd, autor przedstawił w niniejszym opracowaniu kontrargumentację, proponując reinterpretację art. 123 k.c. W artykule poruszono potrzebę językowej, systemowej i funkcjonalnej perspektywy