Aristotle on the real object of "philia" and "aretē"

In the opening remark of "Nicomachean Ethics" VIII 1 Aristotle notices that the next step would be a discussion of philia, since it is a certain "aretē" or is associated with "aretē" (NE VIII 1 1155a 1-2). This article is an attempt to determine how the real object of "philia" and "aretē" are related from Aristotle’s point of view. The author performs a study into two sections. The first section is focused on the analysis of "aretē" and its various types, in particular the human one. The second section is concentrated on the typology of "philia", namely friendship and its particular kinds. The author shows that the relation between "philia" and "aretē" can be described in two ways: if both "philia" and "aretē" play the crucial role in leading a eudaimonic life, then "philia" is the aretological friendship and "aretē" - the human one, namely the whole consists of the "aretē" of character in the full sense and the practical wisdom on condition that the aretological friends equate eudaimonia with life focused on the political or practical activity, or even of the theoretical wisdom, providing that they identify it with the highest form of eudaimonic life, that is, the theoretical one. If, however, philia is to be a term said in many ways (pleonachōs legetai) and "aretē" is to be understood in a broad sense, that is, as “being good at something”, then "philia" can signify every kind of friendship, namely the aretological, the hedonistic and the utilitarian one, whereas "aretē" - qualification or skill that makes these friendships perform their functions well. The first possibility is that the relation between "philia" and "aretē" is limited to the aretological friendship at the expense of narrowing the meaning of "aretē" to the human one. The second possibility is that every kind of friendship is considered as the functional thing and, in consequence, defined by their proper function. From this point of view, all friendships are accompanied by appropriate aretai, namely by qualifications or skills that guarantee the perfect fulfillment of their proper function and, therefore, the achievement of the set goal by two persons in question.

W uwadze otwierającej "Etykę nikomachejską" VIII 1 Arystoteles stwierdza, że „philia jest określoną aretē lub jest nierozłączna z aretē” (EN VIII 1 1155a 1-2). Celem artykułu jest interpretacja tego stwierdzenia, podziałem na dwie części. W pierwszej autor przeprowadza badanie dotyczące "aretē" i jej różnych typów, w szczególności "aretē" ludzkiej. W drugiej bada pojęcie "philia", czyli przyjaźń i jej poszczególne typy. Autor wykazuje, że związek pomiędzy "philia" i "aretē" można rozumieć na dwa sposoby: a) jeśli philia oraz aretē są rozpatrywane z punktu widzenia możliwości prowadzenia eudaimonicznego życia, to "philia" oznacza przyjaźń aretologiczną, a "aretē" - "aretē" ludzką; b) jeśli "philia" jest rozpatrywana jako termin wielorako orzekany (pleonachōs legetai), a "aretē" jako termin względny, czyli „bycie dobrym w czymś”, to "philia" oznacza każdy typ przyjaźni, czyli przyjaźń aretologiczną, hedonistyczną i utylitarną, a "aretē" - konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu charakterystycznym dla każdej z wymienionych przyjaźni. Zgodnie z a) związek pomiędzy "philia" i "aretē" ogranicza się do przyjaźni aretologicznej, ale kosztem zredukowania "aretē" do aretē ludzkiej. Zgodnie z b) związek pomiędzy "philia" i "aretē" dotyczy każdego typu przyjaźni, jako że każdy typ przyjaźni pozostaje w związku z przynależną do niej "aretē", której praktykowanie skutkuje doskonałym spełnieniem jej funkcji, czyli niezawodnym osiąganiem celu przez przyjaciół.