Nieufność wobec wiary : dyskusja wobec wiary od Friedricha Nietzschego do Sama Harrisa i Michaela Shermera

W niniejszym artykule będę chciała odwrócić kolejność pytania. W klasycznej wersji to ateizm oskarżany jest o nihilizm, a religia ukazywana jest jako źródło wartości i moralności. Mistrzowie podejrzeń XIX wieku tacy jak Frederich Nietzsche, czy Max Stirner pozwalają zadać odwrotne pytanie: czy religia nie utrwala złudnej aksjologii? Niepokój Nietzschego ukazuje obłudę miłosierdzia i litości na pokaz, zewnętrzne wobec człowieka wartości i narzucaną mu kodyfikację postępowania. Współcześni badacze idą dalej, zastanawiając się co niesie w sobie religia jako fenomen kultury. Zaczynając od argumentacji Sama Harrisa, Christophera Hitchensa, czy Daniela Dennetta można zauważyć, iż religia budzi równie duży niepokój jak w myśli Nietzschego; a Aksjologia budowana na systemach religijnych traktowana jest jako system normatywny narzucany człowieku, nierzadko łamiąc jego potrzeby i budząc radykalizm czy fanatyzm. W artykule będę starała się pokazać, iż mistrzowie podejrzeń współczesności tak samo jak mistrzowie pojedzeń XIX wieku pokazują, że w imię wartości łatwo zapomnieć o człowieku, a przecież to on sam staje się celem i podmiotem działania. Co najważniejsze mistrzowie podejrzeń pozwalają na dyskusje, otwierając zaniepokojonym umysłom drogę do krytycznego namysłu, a to we wszelkich ateistycznych koncepcjach wydaje się najważniejsze.