Ciało w służbie socjalizmu : cielesność i życie intymne w pierwszym dziesięcioleciu istnienia Związku Radzieckiego

Socjalistyczna utopia, bazując na marksistowskiej antropologii, stawiała sobie za cel nie tylko budowę nowego lepszego świata, ale rownież stworzenie nowego, doskonałego człowieka. Poddając obrobce ciało, oczekiwano zmian w świadomości całego ludzkiego gatunku. Wkrotce po przejęciu władzy bolszewicy rozpoczęli ingerencję we wszystkie sfery ludzkiej cielesności. Opracowano plany powszechnej poprawy stanu zdrowia i higieny, upowszechniano rozwój kultury fizycznej i sport, wykształcono rownież nowe wzorce estetyczne. Popularne stały się hasła propagujące wolną miłość, ale także te głoszące seksualną wstrzemięźliwość. Wydano szereg rozporządzeń nakierowanych na planowany rozpad rodziny. Ciało i życie intymne każdego człowieka miało ulec pełnej kolektywizacji w służbie socjalizmu dla dobra przyszłych pokoleń.