"Takie piękno nazywa się Miłosierdzie" : koncepcje miłosierdzia zawarte w dramacie "Brat naszego Boga" Karola Wojtyły w kontekście encykliki "Dives in misericordia" Jana Pawła II

Przedmiotem artykułu jest porównawcza analiza koncepcji miłosierdzia zawartych w dwu tekstach Karola Wojtyły-Jana Pawła II: w utworze dramatycznym Brat naszego Boga oraz w papieskim dokumencie - encyklice Dives in misericordia. Dotychczasowe odczytania sztuki Wojtyły skupiały się na interpretacjach biograficznych i historycznych, z pominięciem aspektu teologicznego. Autorka formułuje natomiast tezę, że kluczowe dla sensu sztuki są właśnie sensy teologiczne, a ściślej - kategoria miłosierdzia. Porównanie zawartości ideowej dramatu oraz encykliki prowadzi do wniosku, że wszystkie najważniejsze dla papieskiego dokumentu myśli można - w postaci niedyskursywnej - odnaleźć w jego wcześniejszym o trzydzieści lat utworze dramatycznym. Odkrycie to potwierdza jedność ideowo-aksjologiczną całego dzieła Papieża Polaka, potwierdza też słuszność ujęć przypisujących jego literackim utworom status swoistego "laboratorium myśli" dla dzieł późniejszych i utrzymanych w innej niż artystyczna konwencji.

The article presents a comparative analysis of the conceptions of mercy put forward in two texts by Karol Wojtyła-John Paul II, namely in his play Our God’s Brother and in the Encyclical Letter Dives in Misericordia. The existing interpretations of Our God’s Brother tend to disregard its theological aspects and focus on the biographic and historical issues instead. The author proposes a different approach to the reading of Wojtyła’s play and holds that its theological aspects, in particular the reference to the category of mercy, are crucial to its interpretation. A comparison of the ideational layer of the play with that of the encyclical in question leads to the conclusion that the most significant ideas present in Dives in Misericordia were expressed - in a non-discursive way - in the play Our God’s Brother, which preceded the encyclical by thirty years. This discovery confirms the axiological and ideational unity of the Polish Pope’s entire output, as well as the rightness of those who have pointed that Wojtyła’s literary works must be considered in terms of a "laboratory of thought" which prepared the ground for his later writings making use of genres other than literary.