Experience without a name "Oświęcim" ≠ Auschwitz

Autorka podejmuje próbę badania statusu polskich ocalonych z obozów koncentracyjnych. Ich przeżycia wojenne i funkcjonowanie po wojnie nie było i nie jest tożsame z przeżyciami Żydów. Autorka na podstawie badań empirycznych stwierdza, że głównym problemem jest "doświadczenie bez nazwy", czyli niemożność nazwania, a co za tym idzie doświadczenia tego, co przydarzyło się znaczącej grupie Polaków podczas okupacji. Kwestia dotyczy nie tylko faktycznych byłych więźniów i ich najbliższych - zgodnie z logiką postpamięciowej wymiany - ale także tych, którzy żyli przez kilka lat w obawie przed trafieniem do obozu oraz tych, którzy świadkowali wywożeniu innych, również Żydów. Autorka rekonstruuje powojenne relacje polsko-żydowskie i proponuje, by określać polskich ocalonych mianem przeżywców.

Dauksza examines the status of non-Jewish Polish concentration camps survivors. Their wartime experience and the way in which they functioned after the war has always been and continues to be different from the Jewish experience. Based on empirical studies, Dauksza argues that the problem is that their experience is an experience without a name: unable to name it, they are also unable to experience what happened to a significant group of Poles during the occupation. The question concerns not only survivors and their relatives - as the framework of post-memory transfer could suggest - but also individuals who for several years lived in fear of being deported, as well as those who witnessed the deportation of others, including Jews.