Jak turystyka kulturowa może efektywnie wspomagać współczesne procesy edukacyjne i wychowawcze?

W kolejnej dyskusji eksperckiej zachęcamy do refleksji nad aktywnością w obszarze turystyki kulturowej młodszego pokolenia. Pandemia, wojny, nowe technologie, media społecznościowe, migracje – to tylko niektóre przyczyny rozmaitych problemów i wyzwań stojących przed wszystkimi uczestnikami procesów edukacyjnych i wychowawczych. Nie bez znaczenia w kontekście rozwoju infrastruktury i podnoszenia jakości życia jest także większa ogólna mobilność. Wobec dalekich i/lub częstych wyjazdów, np. wakacyjnych, weekendowych, pojawia się problem atrakcyjności wycieczek szkolnych, obozów letnich i zimowych czy innych przedsięwzięć organizowanych w ramach instytucji edukacyjnych. Nie chodzi jednak tylko o kwestie destynacji i dylemat: „Warszawa, Kraków, Poznań czy Paryż, Praga, Rzym?” ale także – czy może przede wszystkim – o ich efektywność, sposób partycypacji młodych ludzi zanurzonych w świecie wirtualnym, w którym bodźce odbierane z gadżetów technologicznych wydają się mocniejsze niż multisensoryczne doświadczenia w realnej przestrzeni i krajobrazie kulturowym czy naturalnym. Lista potencjalnych i realnych zagrożeń, niekorzystnych i problematycznych kwestii jest długa. Właśnie dlatego warto zapytać o dobre praktyki, pomysły, sprawdzające się starsze przedsięwzięcia i udane nowe projekty, które mogą wpłynąć na dobre zmiany już teraz oraz przynoszące pozytywne skutki w przyszłości w życiu dzieci i młodzieży. Pytanie kierujemy do przedstawicieli branży turystycznej, akademików ale też pedagogów, nauczycieli, edukatorów, rodziców i wychowawców: jak turystyka kulturowa może efektywnie wspomagać współczesne procesy edukacyjne i wychowawcze?