Harmony and fervency : on the unfinished rationalization the music in the Augustine’s "Confessions"

The article concerns the discourses about music, which can be found in Augustine’s Confessions - the work, which distinguish itself by its multi-faceted (autobiographical, philosophical, theological) character. The aim of the paper is to analyze their relation, which can be described as undone project of rationalization of the understanding of music. On the one hand, the Confessions presents explicit Greek influence, which sees music as reflection of cosmic, completely rational order and certain ethos, regulating its functioning in society. In that respect, Confessions could be compared with Augustine’s philosophical works, where that idea dominates. Augustine, as a Christian, also includes in his concepts the Hebrew tradition of understanding the music, rooted mainly in Psalms, expressing emotional and existential approach to the music. The article aims to expose the second discourse, as less known characteristic of the Augustine's thought, and to show how it questions and deconstructs the project of rationalization of music.

W artykule skoncentrowano się na dyskursach o muzyce, które są obecne w Wyznaniach Augustyna - dziele wyróżniającym się na tle innych tekstów autora ze względu na swój niejednorodny (autobiograficzny, filozoficzny, teologiczny) charakter. Celem artykułu jest zbadanie relacji, którą można określić jako niedokonany projekt racjonalizacji myślenia o muzyce. Po pierwsze, w tekście widoczny jest wpływ greckiego sposobu myślenia, zgodnie z którym sztuka ta stanowi odbicie matematycznego porządku wszech- świata, będąc całkowicie podporządkowana rozumowej harmonii, a także ethosowi, regulującemu jej funkcjonowanie w społeczeństwie. Pod tym względem Wyznania można porównać do dzieł filozoficznych Augustyna, w których ta koncepcja dominuje. Augustyn, jako chrześcijanin, włącza do swojej myśli także hebrajskie dziedzictwo pojmowania muzyki, na czele z Księgą Psalmów. Autor artykułu stara się wydobyć ten drugi dyskurs jako mniej znany rys myśli Augustyna i pokazać, jak kwestionuje on i dekonstruuje zamiar racjonalizacji muzyki.