Conjunction as a cohesive device in the disturbed discourse of people with aphasia

Afazja jest zaburzeniem mowy znacząco wpływającym na funkcjonowanie społeczne osób po udarze. Obecnie prowadzi się coraz więcej badań lingwistycznych nad dyskursem. Niemniej na gruncie polskim wykryto lukę badawczą dotyczącą badań nad kohezją i koherencją w afazji mieszanej. Jednym z wyznaczników spójności wypowiedzi jest spójnik, który poddano analizie w wypowiedzeniach. Zaobserwowano m.in. częstsze użycie spójników w grupie kontrolnej, a z kolei najrzadsze - u osób z afazją mieszaną z komponentem ruchowym. Badania wykazały, że pacjenci z afazją mieszaną z komponentem czuciowym więcej spójników wskazujących na cel oraz relację przyczynowo-skutkową, co może oznaczać próby tworzenia zdań podrzędnych oraz chęć kontynuacji wypowiedzi. Badania wskazują na konieczność włączenia w działania terapeutyczne ćwiczeń, które pomogłyby pacjentom nauczyć się właściwego stosowania spójników w wypowiedzeniach.

Aphasia is a speech disorder that signifi cantly affects the social functioning of people who have suffered a stroke. Although there is an increase in linguistic research on discourse, there is also an observable shortage of studies concerning cohesion and coherence in mixed aphasia in the Polish context. One of the determinants of cohesion is the conjunction, which was analysed in the utterances in the presented research. Among other things, a more frequent use of conjunctions was observed in the control group, and, by contrast, conjunctions were the rarest in those with mixed aphasia with a motor component. The study showed that patients with mixed aphasia with a sensory component used more conjunctions indicating purpose and cause-and-effect reltionship, which may indicate attempts to form subordinate sentences and a desire to continue speaking. Research indicates the need to enrich therapeutic activities in exercises that develop the skill of using conjunctions properly in utt erances.