Innowacje, język i możliwości dialogu we współczesnej powieści arabskiej : "Lekcje miłości i szczęścia" autorstwa Muḥammada Ḥiǧū jako przykład

This article analyzes the novel Durūs fī al-ḥubb wa-as-saʿāda [‘Lessons in Love and Happiness’] by the Moroccan writer, poet and semiotician Muḥammad Ḥiǧū, as an example of the possibilities of innovation in the content and form of the contemporary Arabic novel. It presents the transition from traditional forms and content to innovative forms of narrative and structure, focusing on the characteristics of dialogue and language filled with symbolic and semiotic meanings and suggestive allusions. The article concludes that this novel is an example of the creation of innovative Arabic prose, characterized by a bold approach to telling fictional stories. Narrative and dialogue play a key role in accentuating the avant-garde trend in novel writing. The language is distinguished by allusions, skillful use of rhetorical means and a sublime satirical tone. This work goes beyond the limits of traditional writing that dominated Arabic narratives until the end of the 20th century and provides many opportunities to explore the pleasure and joy of the novel's aesthetic values.

W artykule zanalizowano powieść Durūs fī al-ḥubb wa as-saʿāda (Lekcje o miłości i szczęściu) marokańskiego pisarza, poety i semiotyka Muḥammada Ḥiǧū jako przykład możliwości innowacji w treści i formie współczesnej powieści arabskiej. Prezentuje przejście od tradycyjnych form i treści do nowatorskich form narracji i budowy, skupiając się na charakterystyce dialogu oraz języka wypełnionego symbolicznymi i semiotycznymi znaczeniami oraz sugestywnymi aluzjami. Innowacja w narracji tego utworu skłania do uznania trudności „sklasyfikowania” jego jako powieść bądź też inny gatunek literacki. To świadczy o nowatorskim charakterze narracji M. Ḥiǧū, w której autor nakreśla nowe horyzonty przezwyciężając sztywne naśladowanie tradycyjnej formy narracyjnej. Artykuł wnioskuje, że powieść ta jest przykładem powstawania nowatorskiej arabskiej prozy, charakteryzującej się odważnym podejściem do opowiadania fikcyjnych historii. Narracja i dialogi odgrywają kluczową rolę w zaakcentowaniu awangardowego trendu w pisaniu powieści. Język wyróżnia się aluzjami, grą słów, umiejętnym stosowaniem środków retorycznych i podniosłym tonem satyrycznym. Utwór ten przekracza granice tradycyjnego pisarstwa, które dominowało w narracjach arabskich do końca XX w. i daje wiele okazji do eksploracji przyjemności i radości płynącej z walorów estetyki powieści.