A homeless child in the social space : the concept of subjectivity

Childhood is an unique and unrepeatable period in the development of every human being, and its impact on the functioning in further life is fundamental. However, children live on the border between two worlds - one of them is the world of' children, intended for them (other than the world of adults), the second one is the grown-up world, to which children "wish to" to enter. The process of building the identity of a child is difficult and challenging, however essential for the full development. To what extent does the Little Person, in its struggle for recognition, become "nobody's child" and experience a sense of homelessness? Do the children, for whom a family context, due to the painful experiences, contributed significantly to the wounding of their identities, have a chance for the re-inclusion in the mainstream of social life? Does a "healthy relationship" of an adult with the child, based on the principles of subjectivity, may reduce the risk of psychiatric disorders among children, and thereby protect them from the entrance to the "world of homeless"? An attempt to find answers to these questions will be an object of our reflection.

Dzieciństwo jest wyjątkowym i niepowtarzalnym okresem w rozwoju każdego człowieka, a jego wpływ na funkcjonowanie w dalszym życiu jest fundamentalny. Jednak, dzieci żyją na pograniczu dwóch światów – jednym z nich jest świat dziecięcy przeznaczony dla nich (inny niż dorosłych), drugi to świat dorosły, do którego "pragną" wejść. Proces budowania tożsamości dziecka jest trudny i wymagający, jednak konieczny do pełnego rozwoju. W jakim stopniu Mały Człowiek w swojej walce o uznanie staje się "dzieckiem niczyim" i doświadcza poczucia bezdomności? Czy dzieci, dla których kontekst rodzinny, ze względu na bolesne doświadczenia, przyczynił się w znacznej mierze do zranienia ich tożsamości, mają szanse na ponowne włączenie w główny nurt życia społecznego? Czy „zdrowa relacja” dorosłego z dzieckiem, oparta na zasadach podmiotowości, może zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych wśród dzieci, a tym samym uchronić je od wejścia do "świata bezdomnych"? Próba znalezienia odpowiedzi na te pytania stanowić będzie przedmiot naszej refleksji.