Rozpoznanie skarg na postanowienie referendarza sądowego przez sąd orzekający jako sąd II instancji (art. 398^{23} k.p.c. i art. 767^{3a} k.p.c.)

Niniejszy artykuł zawiera analizę postępowania sądowego wywołanego wyniesieniem skargi na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie kosztów sądowych, kosztów procesu, o odmowie ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, a także w postępowaniu egzekucyjnym. Postępowanie skargowe wywołane wniesieniem tego środka zaskarżenia jest nietypowe do procedury cywilnej. Wniesienie skargi nie wywołuje skutku anulacyjnego, a sąd orzeka jako sąd II instancji. Skarga wnoszona jest bezpośrednio do sądu, z pominięciem organu wydającego zaskarżone orzeczenie, czego konsekwencją jest brak wyodrębnionej fazy a quo i a quem w rozpoznaniu tego środka zaskarżenia. Sąd rozpoznając skargę, stosuje odpowiednio niektóre przepisy o zażaleniu, natomiast orzekając - jest ograniczony do wydania postanowienia reformatoryjnego.

The following paper analyses the proceedings induced with lodging a complaint against the decision of the court clerk in a matter of court costs, costs of the process, refusal of establish a professional attorney and in an executive proceedings. Complaint proceedings induced with lodging this remedy is unusual to the civil procedure. A complaint does not have the eliminating effect, and the court rules as a court of second instance. The complaint is lodged directly to the court, bypassing the authority issuing the contested decision, the consequence is the lack of a separate phase of a quo and a quem in recognition of the remedy. The court examining a complaint by analogy apply certain provisions of the complaint, while the ruling is limited to issue an amending decision.