Polska rzeczywistość a nowe paradygmaty polityki gospodarczej

Wszyscy żyjemy w określonym systemie gospodarczym, który z jednej strony sprzyja pewnym wzorom zachowania, np. prokreacji czy przedsiębiorczości, nagradzając i przyznając premie za „wyniki”, a z drugiej strony, piętnując działania, które od rządowej wizji społeczeństwa i gospodarki przyszłości odbiegają. W myśl tego nie ma np. programu „mieszkanie dla singli” czy ulg dla osób żyjących w konkubinacie, w tym par jednopłciowych. Rzadko jednak osoby, nawet z doświadczeniami wyniesionymi z zamieszkiwania w innych krajach, zadają sobie pytanie: w jakiej gospodarce chcielibyśmy żyć? Jak wyobrażamy sobie naszą przyszłość? Jak moglibyśmy ją zmienić, tak by wszystkim żyło się lepiej? Z pewnością polityka gospodarcza, dla której punktem wyjścia jest realizacja pewnej polityki społecznej, stara się odpowiadać na te pytania i każdy kolejny rząd próbuje projektować swoje różne (ideologiczne) pomysły w przyszłość. Niniejsza analiza jest podzielona na cztery części. Pierwsza przedstawia teoretyczne ramy progresywnej polityki gospodarczej, na które będę się powoływała w pozostałych fragmentach. Druga poświęcona jest obecnym uwarunkowaniom gospodarczym, które są wynikiem podejmowania pewnych decyzji politycznych w przeszłości, m.in. w czasie polskiej transformacji systemowej. Decyzje te miały z kolei wpływ na obrany przez rząd PiS kierunek polityki gospodarczej kraju, której wybrane elementy przeanalizuję w części trzeciej. Z kolei ostatnia część szkicuje pomysły francuskich i polskich ekonomistów, do rozważenia w przyszłości, a także swoiste utopie i dystopie, czyli propozycje wprowadzenia nowych i pożegnanie się ze starymi paradygmatami gospodarczymi.