"Mój smartfon to ja" : hasła i zabezpieczenia biometryczne a reguły procesowe w XXI wieku

W specyficznym kontekście współczesnych smartfonów i naszej kultury korzystania z nich w istocie traktujemy je (pewnie dość powszechnie) jako przedłużenie własnej pamięci, swoiste repozytorium. Wkroczyli- śmy w świat, który niesie ze sobą ogromne przewartościowanie dotych- czasowych „reguł gry”, zwłaszcza w zakresie personalnej suwerenności informacyjnej. Mamy możliwość deponowania i odtwarzania praktycz- nie bez żadnych ograniczeń czasowych czy ilościowych wszelkich infor- macji związanych z naszym życiem właśnie z uwagi na rozszerzenie na- szego „ja” na smartfony.

In the specific context of modern smartphones and our culture of using them, we actually treat them (probably quite commonly) as an extension of our own memory, a kind of repository. We have entered a world that brings with it a huge re-evaluation of the hitherto ‘rules of the game’, especially with regard to personal information sovereignty. We have the possibility of depositing and reproducing practically without any time or quantity limits any information connected with our lives, precisely because of the extension of the self to smartphones.