Zasada podziału władzy w Konstytucji RP z 1997 roku

W książce podniesiono jedno Książka z fundamentalnych zagadnień polskiego systemu konstytucyjnego jakim jest zasada podziału władzy, przyjęta przez ustrojodawcę – wraz z założeniem równowagi władz – za podstawę ustroju Rzeczypospolitej Polskiej (art. 10 ust. 1 Konstytucji z 1997 r.). Pozostaje ona jedną z zasad naczelnych funkcjonowania i organizacji systemu organów państwowych RP. W książce przedstawiono najczęściej spotykane sposoby rozumienia teorii podziału władzy oraz ewolucję ujęć zasady podziału władzy w projektach i propozycjach rozważanych w toku prac Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (1993 – 1997). Zasadnicze znaczenie dla wywodów Autora ma interpretacja art. 10 Konstytucji z 1997 r. oraz charakterystyka pozycji organów władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. W oparciu o jednolity schemat analizy organów każdej z wyodrębnionych władz autor przedstawia najpierw poszczególne aspekty zasady podziału władzy: funkcjonalny, organizacyjny, by kolejno poddać charakterystyce stosowane przez te organy „hamulce” (instrumenty powstrzymywania) wobec innych władz. Ważne miejsce zajmuje też omówienie konstytucyjnych instrumentów (form) współdziałania władz.