Granice prezydenckiego prawa łaski w świetle metody historycznoprawnej : na marginesie uchwały Sądu Najwyższego I KZP 04/17

The paper reviews the cohesion of contemporary opinions about the eligibility of giving a pardon to defendants before a final conviction in Poland. It tends to redefine a pardon as a legal institution by Law and History methodology and to confront reasoning indicated by the Supreme Court in the mentioned resolution. The analysis starts with an interpretation how the art. 139 of Polish constitution should be read through checking its consistency and finally by presenting historical views on its purpose. Lastly, results of the research are confronted with reasons formed by Supreme Court to give a final opinion. Moreover, a described problem serves as an opportunity to look at legal thinking in a broad view.

W niniejszym opracowaniu autor analizuje współczesne opinie w przedmiocie dopuszczalności prawa łaski przed prawomocnym skazaniem w polskim systemie prawnym. Z pomocą metodologii stosowanej przez nauki historyczno-prawne stara się przedstawić nową definicję instytucji łaski, która mogłaby rozwiązać szereg sprzeczności pojawiających się w ramach obecnego dyskursu oraz uzewnętrznionych w rozumowaniu przyjętym przez Sąd Najwyższy na kanwie uchwały I KZP 04/17. Niniejsza analiza zostaje przeprowadzona w następującym porządku, poczynając od wykładni literalnej poprzez systemową i kończąc na funkcjonalnej wykładni art. 139 Konstytucji RP. W końcowej części opracowania autor konfrontuje wyniki własnej interpretacji przepisu z argumentacją Sądu Najwyższego, prowokując tym samym do szerszego spojrzenia na omawiane zagadnienie.