Zastosowanie teorii modernizacji w polityce zagranicznej USA w latach 60. XX w.

Zagadnienie modernizacji zajmowało istotne miejsce w koncepcjach amerykańskiej polityki zagranicznej po II wojnie światowej. Problem zapóźnienia rozwojowego krajów Ameryki Łacińskiej i Azji stanowił zagrożenie dla interesów USA, ponieważ niezaspokojone aspiracje społeczeństw trzeciego świata stanowiły dobry grunt dla rozwoju ruchów rewolucyjnych i wpływów ZSRR. W latach 60. XX w. szczególną rolę w kształtowaniu koncepcji polityki USA wobec trzeciego świata odgrywała teoria modernizacji. Uważano, że strategie rozwojowe wypracowane przez amerykańskie środowiska naukowe i zastosowane w krajach rozwijających się pozwolą przezwyciężyć zapóźnienie rozwojowe takich regionów jak Ameryka Łacińska, odsuwając tym samym niebezpieczeństwo rewolucji.