Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Narracje nadziei, ambiwalencje doświadczenia : opowieści o życiu w czasie remisji raka piersi w jednym z polskich stowarzyszeń samopomocowych

Tytuł:
Narracje nadziei, ambiwalencje doświadczenia : opowieści o życiu w czasie remisji raka piersi w jednym z polskich stowarzyszeń samopomocowych
Narrations of hope, ambivalent of experiences : stories about life in breast cancer remission in one of Polish self-help ssociations
Autorzy:
Słaby, Katarzyna
Lubaś, Marcin
Data publikacji:
2017
Słowa kluczowe:
biomedykalizacja
doświadczenie remisji
narrative practice
narracja pochorobowa
self-help group
remission experience
biomedicalization
remission society
agency
grupa samopomocowa
bio-socjalność
społeczeństwo remisji
biomedicine
rak piersi u kobiet
bio-sociality
praktyki narracyjne
illness and remission narratives
sprawstwo
doświadczenie choroby nowotworowej
breast cancer experience
Język:
polski
ISBN, ISSN:
00761435
Prawa:
Udzielam licencji. Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowa
Linki:
https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LUD/article/view/lud101.2017.14  Link otwiera się w nowym oknie
Dostawca treści:
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
Artykuł
Artykuł zawiera analizę opowieści Amazonek-Ochotniczek - działających w jednym z polskich stowarzyszeń samopomocowych - na temat życia w czasie remisji choroby nowotworowej piersi. Podstawą rozważań są świadectwa etnograficzne w postaci obserwacji uczestniczącej i wywiadów narracyjnych prowadzonych podczas badań terenowych we wspomnianej grupie samopomocowej. Przedmiotem uwagi czynimy wariantywność opowieści rozmówczyń, a także hierarchizacje praktyk narracyjnych. W oparciu o typologię Artura Franka wyróżniamy dwa typy konstrukcji narracyjnych w opowieściach kobiet: narracje restytucji zdrowia oraz narracje poszukiwania. Pierwszy typ narracji, ujmujący chorobę i jej skutki jako stan przejściowy prowadzący do wyzdrowienia, stanowi modus operandi stowarzyszenia. Służy on przede wszystkim niesieniu nadziei i wsparcia osobom aktualnie chorującym. Narracje poszukiwania zdają sprawę z tego, co pomija narracja restytucji zdrowia, czyli przypadków wznowy raka, utraty poczucia kobiecości, a także osamotnienia, jakiego doświadczają osoby po mastektomii piersi. Analizowany przez nas przypadek zróżnicowanie narracji i praktyk narracyjnych w stowarzyszeniu samopomocowym rzuca światło na konsekwencje procesów biomedykalizacji chorób. Biorąc pod uwagę analizowane świadectwa można stwierdzić, że systemy i aparaty biomedyczne współkształtują, ale nie determinują w całości sposobów narratywizowania doświadczenia remisji raka piersi. Narracje restytucji zdrowia dominują w wielu kontekstach działalności stowarzyszenia, narracje poszukiwania ujawniają się w prywatnych rozmowach i wywiadach biograficznych - widać w nich sprawstwo kobiet. Przełamują schemat narracji restytucji zdrowia,będący wyrazem biomedycznego sposobu myślenia o chorobie i życiu w czasie remisji choroby. Wymowa opowieści poszukiwania pozostaje ambiwalentna. Poczucie dumy z pokonania choroby i znalezienia trwałych znaczących relacji z innymi miesza się w nich z doświadczeniem wznowy, poczuciem utraty kobiecości, osamotnieniem. Artykuł jest przyczynkiem do dyskusji o przemianach społecznej i politycznej organizacji doświadczenia życia z remisją choroby nowotworowej w efekcie biomedykalizacji. Analiza pokazuje pewien przypadek zróżnicowania konstrukcji narracyjnych i praktyk narratywizowania. Narracje restytucji zdrowia dominują w publicznych wystąpieniach kobiet, narracje poszukiwania spycha się do sfery prywatnej i nieformalnych wypowiedzi. Są one wyrazem sprawstwa osób po mastektomii, chociaż nie stanowią zarzewia buntu wobec dominujących publicznie sposobów narratywizowania doświadczenia raka piersi i życia w czasie remisji tej choroby.

This paper scrutinizes fifteen life stories told by volunteer activists from a breast cancer support group operating in southern Poland; highlighted is life in remission. The analysis is based on ethnographic materials (i.e., in-depth interviews, participant observation) gathered during fieldwork conducted by one of the authors. We especially focus on variation and ambiguity in these remission narratives. Drawing on Arthur Frank’s typology of illness narratives, we distinguish two strains: the "restitution" and the "quest" narratives (which are combined by our interlocutors). The former is a construct which presumes that cancer is a transitory physical condition which can be successfully cured, taking post-treatment patients back to the initial state of health. This type of narrative constitutes a modus operandi for the support group whose essential task is to instill hope in women suffering from breast cancer. The latter narrative type seems more complex and more sensitive to the particularities and precariousness of the embodied biography. It underscores a quest for establishing meaningful relationships in a life affected by multiple defeats. Considering the remission narratives analyzed herein, the authors of this paper conclude that the system and apparatus of biomedicine do influence, but do not wholly determine the ways in which the breast cancer experience is narrativized. The restitution narratives dominate in various realms of group life while the space for quest narratives is secluded. Nonetheless, the quest narratives embody the women’s agency. They break with dominant restitution narratives as they address painful issues of health and gender, identity loss, cancer recurrence, sense of loneliness - the topics that are excluded from the restitution narratives. These quest narratives are ambiguous in their meaning and relegated only to private conversations and interviews. This text aims at contributing to a discussion about the shifts in the social and political organization and experience of remission life as a result of new technological developments and their global expansion in the last decades. Inasmuch as cancer experiences were relegated to the private sphere of patients in remission, today biosocial communities emerge in which these experiences are narrativized. Such autobiographies are characterized by ambiguity and an embodied diversity of narrative constructions. The quest narratives of post-mastectomy women discloses agency although they are not intended to bring radical change in the way cancer experience and remission life is publicly narrativized.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies