Trzy nieskończoności : o poezji Adama Mickiewicza, Bolesława Leśmiana i Czesława Miłosza

Mickiewicz, Leśmian, Miłosz - każdego z nich przy różnych okazjach i w różnych kontekstach nazywano w Polsce Największym Poetą. Marian Stala, wybitny historyk literatury i krytyk poezji, połączył te trzy nazwiska w jednej książce. Nic ona jednak nie ma wspólnego z "potrójną monografią", jaka mogłaby powstać na użytek szkolnej dydaktyki. Stala przygląda się tylko fragmentom poetyckiego dzieła trzech mistrzów. U Mickiewicza np. interesują go tylko późne "Liryki lozańskie", a jego intencją zdaje się przede wszystkim - poszukiwanie poetyckiej wielkości, tych cech, które z wiersza czynią arcydzieło. U Leśmiana zajmuje go relacja między duchem, duszą i ciałem; u Miłosza - poetyckie docieranie do rzeczywistości, ekstaza, w której łączą się wielorakie doświadczenia - siebie samego, świata i Boga. Stala ma bezcenną dla krytyka umiejętność dostrzegania w każdym pojedynczym wierszu uniwersalnych sensów i rozpoznawania wartości. To właśnie decyduje o walorach jego książki.