Szyfr w "Dzienniku bez samogłosek" Aleksandra Wata

Tekst stanowi prezentację niepublikowanego dotychczas, zaszyfrowanego Dziennika bez samogłosek Aleksandra Wata. Opracowane fragmenty pochodzą z „oryginalnego maszynopisu” przechowywanego w archiwum pisarza w Beinecke Rare Book & Manuscript Library - są przedrukowane w dwóch wersjach: 1) genetycznej, najbliższej temu, co zachowało się w archiwum (z pominięciem samogłosek, pozostawieniem składni, interpunkcji, błędów literowych, potknięć stylistycznych i leksykalnych Wata); 2) rozszyfrowanej (dodano samogłoski i poprawiono zapis wyrazów, pozostawiono jednak oryginalną składnię i interpunkcję). Komentarz stanowi próbę interpretacji Watowskiego szyfru w duchu krytyki somatycznej Adama Dziadka - jako modelu „pisma przyspieszonego”, warunkowanego chorobą bólową i naznaczonego somatycznym doświadczeniem pisarza.