"Język tylko wtedy żyje, kiedy ma korzenie" : strategie intertekstualne w reportażach "Wołoka" oraz "Wilczy notes" Mariusza Wilka

The purpose of the author of this article is to explore the inter-textual strategies used by Mariusz Wilk in his reports on Russia. The analyses focus on the books "Wołoka" and "Wilczy notes", which contain several references to the works of other authors. The reporter often cites Russian and Polish artists in his books: journalists, writers and scientists. He creates a polemic against their texts or he treats them as a starting point for further discussion. The aim of this paper is to determine the function and purpose of these inter-textual references, as well as to define their role in the contemporary literary reportage.

Celem autorki artykułu jest zbadanie strategii intertekstualnych, które wykorzystuje w swych reportażach o Rosji Mariusz Wilk. Szczegółowej analizie poddano książki "Wołoka" oraz "Wilczy notes", w których niezwykle często pojawiają się nawiązania do prac innych autorów. Reportażysta w swych tekstach wielokrotnie cytuje zarówno rosyjskich, jak i polskich twórców: dziennikarzy, literatów i naukowców. Polemizuje z ich tekstami bądź czyni je punktem wyjścia do dalszej dyskusji. Powodem podjęcia zaprezentowanych rozważań jest prześledzenie funkcji i celu tych intertekstualnych nawiązań, jak również określenie roli, jaką pełnią one we współczesnym reportażu literackim.