Creating resistance during women’s rights mobilisation in 2020-2023

The main aim of this article is to analyze the diverse forms whereby resistance has been produced during the women’s mobilizations (2020 to 2023). I focus on the forms and directions of resistance (emancipation, challenging discourses) as well as on how the material objects were involved in it. The theories of resistance, materiality and visuality provide a theoretical framing for the study. The article draws on 19 episodic- narrative interviews that were conducted as a part of my MA research. With the help of the theoretical and methodological tools, I analize these narratives seeking to explore which actors create the resistance, which actors are created during the resistance and what relationships between them are produced. In this way, I map the protests not only from the perspective of people but also the material objects that co-create them. The material lens used in the analysis allows to challenge the anthropocentric interpretations of resistance.

Głównym celem tego artykułu jest analiza różnorodnych form wytwarzania oporu mających miejsce podczas Protestów Kobiet (2020–2023). Swoją refleksję osadzam w kontekście teorii oporu, materialności i wizualności. Przeanalizowałam 19 epizodyczno-narracyjnych wywiadów, które są częścią moich badań magisterskich. Korzystając z różnorodnych narzędzi teoretycznych i metodologicznych, poddaję wspomniane narracje ustrukturyzowanej analizie, a następnie opisowi. Uwagę koncentruję na eksplorowaniu różnorodnych sposobów podejmowanego zaangażowania przybierających różne od siebie kierunki (np. negacyjny, emancypacyjny). Zwracam również uwagę na rodzaje aktorów biorących udział w oporze – zarówno tych materialnych, jak i niematerialnych – oraz formujące się pomiędzy nimi relacje. Dzięki temu włączam w badanie oporu nie tylko perspektywę ludzi, ale również materialną soczewkę umożliwiającą rozszerzenie i ponowne podjęcie istniejących w literaturze antropocentrycznych analiz.